‘‘เอตํ เต ปรโลกสฺมิํ, โลหิตํ โหตุ อุตฺตร;

ตสฺส กมฺมสฺส วิปาเกน, คงฺคา เม โหติ โลหิต’’นฺติฯ

อุตฺตรมาตุเปติวตฺถุ ทสมํฯ

11. สุตฺตเปตวตฺถุ

[341]

‘‘อหํ ปุเร ปพฺพชิตสฺส ภิกฺขุโน, สุตฺตํ อทาสิํ อุปสงฺกมฺม ยาจิตา;

ตสฺส วิปาโก วิปุลผลูปลพฺภติ, พหุกา จ เม อุปฺปชฺชเร [พหู จ เม อุปปชฺชเร (สี.)] วตฺถโกฏิโยฯ

[342]

‘‘ปุปฺผาภิกิณฺณํ รมิตํ [รมฺมมิทํ (ก.)] วิมานํ, อเนกจิตฺตํ นรนาริเสวิตํ;

สาหํ ภุญฺชามิ จ ปารุปามิ จ, ปหูตวิตฺตา น จ ตาว ขียติฯ

[343]

‘‘ตสฺเสว กมฺมสฺส วิปากมนฺวยา, สุขญฺจ สาตญฺจ อิธูปลพฺภติ;

สาหํ คนฺตฺวา ปุนเทว มานุสํ, กาหามิ ปุญฺญานิ นยยฺยปุตฺต ม’’นฺติฯ

[344]

‘‘สตฺต ตุวํ วสฺสสตา อิธาคตา,

ชิณฺณา จ วุฑฺฒา จ ตหิํ ภวิสฺสสิ;

สพฺเพว เต กาลกตา จ ญาตกา,

กิํ ตตฺถ คนฺตฺวาน อิโต กริสฺสสี’’ติฯ

[345]

‘‘สตฺเตว วสฺสานิ อิธาคตาย เม, ทิพฺพญฺจ สุขญฺจ สมปฺปิตาย;

สาหํ คนฺตฺวาน ปุนเทว มานุสํ, กาหามิ ปุญฺญานิ นยยฺยปุตฺต ม’’นฺติฯ

[346]

โส ตํ คเหตฺวาน ปสยฺห พาหายํ, ปจฺจานยิตฺวาน เถริํ สุทุพฺพลํ;

‘‘วชฺเชสิ อญฺญมฺปิ ชนํ อิธาคตํ, ‘กโรถ ปุญฺญานิ สุขูปลพฺภติ’’ฯ

[347]