‘‘ปตีสุ ธมฺมํ ปจราม สพฺพา, ปติพฺพตา ยตฺถ ภวนฺติ อิตฺถิโย;

ปตีสุ ธมฺมํ ปจริตฺว [ปจริตฺวาน (ก.)] สพฺพา, ลจฺฉามเส ภาสติ ยํ อยํ ลตาฯ

[325]

‘‘สีโห ยถา ปพฺพตสานุโคจโร, มหินฺธรํ ปพฺพตมาวสิตฺวา;

ปสยฺห หนฺตฺวา อิตเร จตุปฺปเท, ขุทฺเท มิเค ขาทติ มํสโภชโนฯ

[326]

‘‘ตเถว สทฺธา อิธ อริยสาวิกา, ภตฺตารํ นิสฺสาย ปติํ อนุพฺพตา;

โกธํ วธิตฺวา อภิภุยฺย มจฺฉรํ, สคฺคมฺหิ สา โมทติ ธมฺมจารินี’’ติฯ

ลตาวิมานํ จตุตฺถํฯ

5. คุตฺติลวิมานํ

1. วตฺถุตฺตมทายิกาวิมานวตฺถุ

[327]

‘‘สตฺตตนฺติํ สุมธุรํ, รามเณยฺยํ อวาจยิํ;

โส มํ รงฺคมฺหิ อวฺเหติ, ‘สรณํ เม โหหิ โกสิยา’ติฯ

[328]

‘‘อหํ เต สรณํ โหมิ, อหมาจริยปูชโก;

น ตํ ชยิสฺสติ สิสฺโส, สิสฺสมาจริย เชสฺสสี’’ติฯ

[329]

‘‘อภิกฺกนฺเตน วณฺเณน, ยา ตฺวํ ติฏฺฐสิ เทวเต;

โอภาเสนฺตี ทิสา สพฺพา, โอสธี วิย ตารกาฯ

[330]

‘‘เกน เตตาทิโส วณฺโณ, เกน เต อิธ มิชฺฌติ;

อุปฺปชฺชนฺติ จ เต โภคา, เย เกจิ มนโส ปิยาฯ

[331]