7. อุโปสถาวิมานวตฺถุ
[229]
‘‘อภิกฺกนฺเตน วณฺเณน, ยา ตฺวํ ติฏฺฐสิ เทวเต;
โอภาเสนฺตี ทิสา สพฺพา, โอสธี วิย ตารกาฯ
[230]
‘‘เกน เตตาทิโส วณฺโณ…เป.…
วณฺโณ จ เต สพฺพทิสา ปภาสตี’’ติฯ
[232]
สา เทวตา อตฺตมนา…เป.… ยสฺส กมฺมสฺสิทํ ผลํฯ
[233]
‘‘อุโปสถาติ มํ อญฺญํสุ, สาเกตายํ อุปาสิกา;
สทฺธา สีเลน สมฺปนฺนา, สํวิภาครตา สทาฯ
[234]
‘‘อจฺฉาทนญฺจ ภตฺตญฺจ, เสนาสนํ ปทีปิยํ;
อทาสิํ อุชุภูเตสุ, วิปฺปสนฺเนน เจตสาฯ
[235]
‘‘จาตุทฺทสิํ ปญฺจทสิํ, ยา จ ปกฺขสฺส อฏฺฐมี;
ปาฏิหาริยปกฺขญฺจ, อฏฺฐงฺคสุสมาคตํฯ
[236]
‘‘อุโปสถํ อุปวสิสฺสํ, สทา สีเลสุ สํวุตา;
สญฺญมา สํวิภาคา จ, วิมานํ อาวสามหํฯ
[237]
‘‘ปาณาติปาตา วิรตา, มุสาวาทา จ สญฺญตา;
เถยฺยา จ อติจารา จ, มชฺชปานา จ อารกาฯ
[238]
‘‘ปญฺจสิกฺขาปเท รตา, อริยสจฺจาน โกวิทา;
อุปาสิกา จกฺขุมโต, โคตมสฺส ยสสฺสิโนฯ
[239]
‘‘เตน เมตาทิโส วณฺโณ…เป.…
วณฺโณ จ เม สพฺพทิสา ปภาสตี’’ติฯ
[241]
‘‘อภิกฺขณํ นนฺทนํ สุตฺวา, ฉนฺโท เม อุทปชฺชถ [อุปปชฺชถ (พหูสุ)];
ตตฺถ จิตฺตํ ปณิธาย, อุปปนฺนมฺหิ นนฺทนํฯ
[242]
‘‘นากาสิํ สตฺถุ วจนํ, พุทฺธสฺสาทิจฺจพนฺธุโน;
หีเน จิตฺตํ ปณิธาย, สามฺหิ ปจฺฉานุตาปินี’’ติฯ
[243]
‘‘กีว จิรํ วิมานมฺหิ, อิธ วจฺฉสุโปสเถ [วสฺสสุโปสเถ (สี.)];
เทวเต ปุจฺฉิตาจิกฺข, ยทิ ชานาสิ อายุโน’’ติฯ
[244]