9. กิํสีลสุตฺตํ
[326]
‘‘กิํสีโล กิํสมาจาโร, กานิ กมฺมานิ พฺรูหยํ;
นโร สมฺมา นิวิฏฺฐสฺส, อุตฺตมตฺถญฺจ ปาปุเณ’’ฯ
[327]
‘‘วุฑฺฒาปจายี อนุสูยโก สิยา, กาลญฺญู [กาลญฺญุ (สี. สฺยา.)] จสฺส ครูนํ [ครูนํ (สี.)] ทสฺสนาย;
ธมฺมิํ กถํ เอรยิตํ ขณญฺญู, สุเณยฺย สกฺกจฺจ สุภาสิตานิฯ
[328]
‘‘กาเลน คจฺเฉ ครูนํ สกาสํ, ถมฺภํ นิรํกตฺวา [นิรากตฺวา (?) นิ อา กร ตฺวา] นิวาตวุตฺติ;
อตฺถํ ธมฺมํ สํยมํ พฺรหฺมจริยํ, อนุสฺสเร เจว สมาจเร จฯ
[329]
‘‘ธมฺมาราโม ธมฺมรโต, ธมฺเม ฐิโต ธมฺมวินิจฺฉยญฺญู;
เนวาจเร ธมฺมสนฺโทสวาทํ, ตจฺเฉหิ นีเยถ สุภาสิเตหิฯ
[330]
‘‘หสฺสํ ชปฺปํ ปริเทวํ ปโทสํ, มายากตํ กุหนํ คิทฺธิ มานํ;
สารมฺภํ กกฺกสํ กสาวญฺจ มุจฺฉํ [สารมฺภ กกฺกสฺส กสาว มุจฺฉํ (สฺยา. ปี.)], หิตฺวา จเร วีตมโท ฐิตตฺโตฯ
[331]
‘‘วิญฺญาตสารานิ สุภาสิตานิ, สุตญฺจ วิญฺญาตสมาธิสารํ;
น ตสฺส ปญฺญา จ สุตญฺจ วฑฺฒติ, โย สาหโส โหติ นโร ปมตฺโตฯ
[332]