17. โกธวคฺโค

[221]

โกธํ ชเห วิปฺปชเหยฺย มานํ, สํโยชนํ สพฺพมติกฺกเมยฺย;

ตํ นามรูปสฺมิมสชฺชมานํ, อกิญฺจนํ นานุปตนฺติ ทุกฺขาฯ

[222]

โย เว อุปฺปติตํ โกธํ, รถํ ภนฺตํว วารเย [ธารเย (สี. สฺยา. ปี.)];

ตมหํ สารถิํ พฺรูมิ, รสฺมิคฺคาโห อิตโร ชโนฯ

[223]

อกฺโกเธน ชิเน โกธํ, อสาธุํ สาธุนา ชิเน;

ชิเน กทริยํ ทาเนน, สจฺเจนาลิกวาทินํฯ

[224]

สจฺจํ ภเณ น กุชฺเฌยฺย, ทชฺชา อปฺปมฺปิ [ทชฺชา’ปฺปสฺมิมฺปิ (สี. ปี.), ทชฺชา อปฺปสฺมิ (สฺยา. ก.)] ยาจิโต;

เอเตหิ ตีหิ ฐาเนหิ, คจฺเฉ เทวาน สนฺติเกฯ

[225]

อหิํสกา เย มุนโย [อหิํสกายา มุนโย (ก.)], นิจฺจํ กาเยน สํวุตา;

เต ยนฺติ อจฺจุตํ ฐานํ, ยตฺถ คนฺตฺวา น โสจเรฯ

[226]

สทา ชาครมานานํ, อโหรตฺตานุสิกฺขินํ;

นิพฺพานํ อธิมุตฺตานํ, อตฺถํ คจฺฉนฺติ อาสวาฯ

[227]