‘‘ปญฺจหิ , ภิกฺขเว, ธมฺเมหิ สมนฺนาคโต อาวาสิโก ภิกฺขุ ยถาภตํ นิกฺขิตฺโต เอวํ สคฺเคฯ กตเมหิ ปญฺจหิ? น อาวาสมจฺฉรี โหติ; น กุลมจฺฉรี โหติ; น ลาภมจฺฉรี โหติ; น วณฺณมจฺฉรี โหติ; น ธมฺมมจฺฉรี โหติฯ อิเมหิ โข, ภิกฺขเว, ปญฺจหิ ธมฺเมหิ สมนฺนาคโต อาวาสิโก ภิกฺขุ ยถาภตํ นิกฺขิตฺโต เอวํ สคฺเค’’ติฯ ทสมํฯ
อาวาสิกวคฺโค จตุตฺโถฯ
ตสฺสุทฺทานํ –
อาวาสิโก ปิโย จ โสภโน,
พหูปกาโร อนุกมฺปโก จ;
ตโย อวณฺณารหา เจว,
มจฺฉริยา ทุเวปิ จาติ [ยถาภตํ จาปิ อวณฺณเคธา, จตุกฺกมจฺเฉร ปญฺจเมน จาติ (สี. สฺยา.) ยถาภตํ อวณฺณญฺจ, จตุโก มจฺฉริเยน จาติ (ก.)]ฯ
(25) 5. ทุจฺจริตวคฺโค
1. ปฐมทุจฺจริตสุตฺตํ
[241] ‘‘ปญฺจิเม , ภิกฺขเว, อาทีนวา ทุจฺจริเตฯ กตเม ปญฺจ? อตฺตาปิ อตฺตานํ อุปวทติ; อนุวิจฺจ วิญฺญู ครหนฺติ; ปาปโก กิตฺติสทฺโท อพฺภุคฺคจฺฉติ; สมฺมูฬฺโห กาลํ กโรติ; กายสฺส เภทา ปรํ มรณา อปายํ ทุคฺคติํ วินิปาตํ นิรยํ อุปปชฺชติฯ อิเม โข, ภิกฺขเว, ปญฺจ อาทีนวา ทุจฺจริเตฯ
‘‘ปญฺจิเม, ภิกฺขเว, อานิสํสา สุจริเตฯ กตเม ปญฺจ? อตฺตาปิ อตฺตานํ น อุปวทติ; อนุวิจฺจ วิญฺญู ปสํสนฺติ; กลฺยาโณ กิตฺติสทฺโท อพฺภุคฺคจฺฉติ; อสมฺมูฬฺโห กาลํ กโรติ; กายสฺส เภทา ปรํ มรณา สุคติํ สคฺคํ โลกํ อุปปชฺชติฯ อิเม โข, ภิกฺขเว, ปญฺจ อานิสํสา สุจริเต’’ติฯ ปฐมํฯ
2. ปฐมกายทุจฺจริตสุตฺตํ
[242] ‘‘ปญฺจิเม, ภิกฺขเว, อาทีนวา กายทุจฺจริเต…เป.… อานิสํสา กายสุจริเต…เป.…ฯ ทุติยํฯ