‘‘เอวเมวํ โข, ภิกฺขเว, ปญฺจิเม อาทีนวา มาตุคาเมฯ กตเม ปญฺจ? โกธโน, อุปนาหี, โฆรวิโส, ทุชฺชิวฺโห, มิตฺตทุพฺภีฯ ตตฺริทํ, ภิกฺขเว, มาตุคามสฺส โฆรวิสตา – เยภุยฺเยน, ภิกฺขเว, มาตุคาโม ติพฺพราโคฯ ตตฺริทํ, ภิกฺขเว, มาตุคามสฺส ทุชฺชิวฺหตา – เยภุยฺเยน, ภิกฺขเว, มาตุคาโม ปิสุณวาโจฯ ตตฺริทํ, ภิกฺขเว, มาตุคามสฺส มิตฺตทุพฺภิตา – เยภุยฺเยน , ภิกฺขเว, มาตุคาโม อติจารินีฯ อิเม โข, ภิกฺขเว, ปญฺจ อาทีนวา มาตุคาเม’’ติฯ ทสมํฯ

ทีฆจาริกวคฺโค ตติโยฯ

ตสฺสุทฺทานํ –

ทฺเว ทีฆจาริกา วุตฺตา, อตินิวาสมจฺฉรี;

ทฺเว จ กุลูปกา โภคา, ภตฺตํ สปฺปาปเร ทุเวติฯ

(24) 4. อาวาสิกวคฺโค

1. อาวาสิกสุตฺตํ

[231] ‘‘ปญฺจหิ , ภิกฺขเว, ธมฺเมหิ สมนฺนาคโต อาวาสิโก ภิกฺขุ อภาวนีโย โหติฯ กตเมหิ ปญฺจหิ? น อากปฺปสมฺปนฺโน โหติ น วตฺตสมฺปนฺโน; น พหุสฺสุโต โหติ น สุตธโร; น ปฏิสลฺเลขิตา [สลฺเลขิตา (ก. สี.)] โหติ น ปฏิสลฺลานาราโม; น กลฺยาณวาโจ โหติ น กลฺยาณวากฺกรโณ; ทุปฺปญฺโญ โหติ ชโฬ เอฬมูโคฯ อิเมหิ โข, ภิกฺขเว, ปญฺจหิ ธมฺเมหิ สมนฺนาคโต อาวาสิโก ภิกฺขุ อภาวนีโย โหติฯ

‘‘ปญฺจหิ, ภิกฺขเว, ธมฺเมหิ สมนฺนาคโต อาวาสิโก ภิกฺขุ ภาวนีโย โหติฯ