น จ มํ สาวกา อาชีวโต รกฺขนฺติ, น จาหํ สาวเกหิ อาชีวโต รกฺขํ ปจฺจาสีสามิฯ ปริสุทฺธธมฺมเทสโน สมาโน ‘ปริสุทฺธธมฺมเทสโนมฺหี’ติ ปฏิชานามิ ‘ปริสุทฺธา เม ธมฺมเทสนา ปริโยทาตา อสํกิลิฏฺฐา’ติฯ น จ มํ สาวกา ธมฺมเทสนโต รกฺขนฺติ, น จาหํ สาวเกหิ ธมฺมเทสนโต รกฺขํ ปจฺจาสีสามิฯ ปริสุทฺธเวยฺยากรโณ สมาโน ‘ปริสุทฺธเวยฺยากรโณมฺหี’ติ ปฏิชานามิ ‘ปริสุทฺธํ เม เวยฺยากรณํ ปริโยทาตํ อสํกิลิฏฺฐ’นฺติฯ น จ มํ สาวกา เวยฺยากรณโต รกฺขนฺติ, น จาหํ สาวเกหิ เวยฺยากรณโต รกฺขํ ปจฺจาสีสามิฯ ปริสุทฺธญาณทสฺสโน สมาโน ‘ปริสุทฺธญาณทสฺสโนมฺหี’ติ ปฏิชานามิ ‘ปริสุทฺธํ เม ญาณทสฺสนํ ปริโยทาตํ อสํกิลิฏฺฐ’นฺติฯ น จ มํ สาวกา ญาณทสฺสนโต รกฺขนฺติ, น จาหํ สาวเกหิ ญาณทสฺสนโต รกฺขํ ปจฺจาสีสามี’’ติฯ ทสมํฯ

กกุธวคฺโค ปญฺจโมฯ

ตสฺสุทฺทานํ –

ทฺเว สมฺปทา พฺยากรณํ, ผาสุ อกุปฺปปญฺจมํ;

สุตํ กถา อารญฺญโก, สีโห จ กกุโธ ทสาติฯ

ทุติยปณฺณาสกํ สมตฺตํฯ

3. ตติยปณฺณาสกํ

(11) 1. ผาสุวิหารวคฺโค

1. สารชฺชสุตฺตํ

[101] ‘‘ปญฺจิเม , ภิกฺขเว, เสขเวสารชฺชกรณา ธมฺมาฯ กตเม ปญฺจ? อิธ, ภิกฺขเว, ภิกฺขุ สทฺโธ โหติ, สีลวา โหติ, พหุสฺสุโต โหติ, อารทฺธวีริโย โหติ, ปญฺญวา โหติฯ

‘‘ยํ, ภิกฺขเว, อสฺสทฺธสฺส สารชฺชํ โหติ, สทฺธสฺส ตํ สารชฺชํ น โหติฯ ตสฺมายํ ธมฺโม เสขเวสารชฺชกรโณฯ

‘‘ยํ, ภิกฺขเว, ทุสฺสีลสฺส สารชฺชํ โหติ, สีลวโต ตํ สารชฺชํ น โหติฯ ตสฺมายํ ธมฺโม เสขเวสารชฺชกรโณฯ

‘‘ยํ, ภิกฺขเว, อปฺปสฺสุตสฺส สารชฺชํ โหติ, พหุสฺสุตสฺส ตํ สารชฺชํ น โหติฯ ตสฺมายํ ธมฺโม เสขเวสารชฺชกรโณฯ

‘‘ยํ, ภิกฺขเว, กุสีตสฺส สารชฺชํ โหติ, อารทฺธวีริยสฺส ตํ สารชฺชํ น โหติฯ ตสฺมายํ ธมฺโม เสขเวสารชฺชกรโณฯ

‘‘ยํ, ภิกฺขเว, ทุปฺปญฺญสฺส สารชฺชํ โหติ, ปญฺญวโต ตํ สารชฺชํ น โหติฯ ตสฺมายํ ธมฺโม เสขเวสารชฺชกรโณฯ อิเม โข, ภิกฺขเว, ปญฺจ เสขเวสารชฺชกรณา ธมฺมา’’ติฯ ปฐมํฯ

2. อุสฺสงฺกิตสุตฺตํ

[102] ‘‘ปญฺจหิ , ภิกฺขเว, ธมฺเมหิ สมนฺนาคโต ภิกฺขุ อุสฺสงฺกิตปริสงฺกิโต โหติ ปาปภิกฺขูติ อปิ อกุปฺปธมฺโมปิ [อปิ อกุปฺปธมฺโม (สี. สฺยา. กํ.)]ฯ

กตเมหิ ปญฺจหิ? อิธ, ภิกฺขเว, ภิกฺขุ เวสิยาโคจโร วา โหติ, วิธวาโคจโร วา โหติ, ถุลฺลกุมาริกาโคจโร วา โหติ, ปณฺฑกโคจโร วา โหติ, ภิกฺขุนีโคจโร วา โหติฯ