‘‘เย จ สทฺธมฺมครุโน, วิหํสุ วิหรนฺติ จ;

เต เว ธมฺเม วิรูหนฺติ, สมฺมาสมฺพุทฺธเทสิเต’’ติฯ ตติยํ;

4. ทุติยโกธครุสุตฺตํ

[44] ‘‘จตฺตาโรเม , ภิกฺขเว, อสทฺธมฺมาฯ กตเม จตฺตาโร? โกธครุตา น สทฺธมฺมครุตา, มกฺขครุตา น สทฺธมฺมครุตา, ลาภครุตา น สทฺธมฺมครุตา, สกฺการครุตา น สทฺธมฺมครุตาฯ อิเม โข, ภิกฺขเว, จตฺตาโร อสทฺธมฺมาฯ

‘‘จตฺตาโรเม, ภิกฺขเว, สทฺธมฺมาฯ กตเม จตฺตาโร? สทฺธมฺมครุตา น โกธครุตา, สทฺธมฺมครุตา น มกฺขครุตา, สทฺธมฺมครุตา น ลาภครุตา, สทฺธมฺมครุตา น สกฺการครุตาฯ อิเม โข, ภิกฺขเว, จตฺตาโร สทฺธมฺมา’’ติฯ

‘‘โกธมกฺขครุ ภิกฺขุ, ลาภสกฺการคารโว;

สุเขตฺเต ปูติพีชํว, สทฺธมฺเม น วิรูหติฯ

‘‘เย จ สทฺธมฺมครุโน, วิหํสุ วิหรนฺติ จ;

เต เว ธมฺเม วิรูหนฺติ, สฺเนหานฺวยมิโวสธา’’ติ [สฺเนหมนฺวายมิโวสธาติ (สี. สฺยา. กํ. ปี.)]ฯ จตุตฺถํ;

5. โรหิตสฺสสุตฺตํ

[45] เอกํ สมยํ ภควา [สํ. นิ. 1.107] สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเมฯ อถ โข โรหิตสฺโส เทวปุตฺโต อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา อภิกฺกนฺตวณฺโณ เกวลกปฺปํ เชตวนํ โอภาเสตฺวา เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิฯ เอกมนฺตํ ฐิโต โข โรหิตสฺโส เทวปุตฺโต ภควนฺตํ เอตทโวจ –