5. อุปวาณสุตฺตํ

[175] อถ โข อายสฺมา อุปวาโณ เยนายสฺมา สาริปุตฺโต เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา อายสฺมตา สาริปุตฺเตน สทฺธิํ สมฺโมทิฯ สมฺโมทนียํ กถํ สารณียํ วีติสาเรตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิฯ เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข อายสฺมา อุปวาโณ อายสฺมนฺตํ สาริปุตฺตํ เอตทโวจ –

‘‘กิํ นุ โข, อาวุโส สาริปุตฺต, วิชฺชายนฺตกโร โหตี’’ติ?

‘‘โน หิทํ, อาวุโส’’ฯ

‘‘กิํ ปนาวุโส สาริปุตฺต, จรเณนนฺตกโร โหตี’’ติ?

‘‘โน หิทํ, อาวุโส’’ฯ

‘‘กิํ ปนาวุโส สาริปุตฺต, วิชฺชาจรเณนนฺตกโร โหตี’’ติ?

‘‘โน หิทํ, อาวุโส’’ฯ

‘‘กิํ ปนาวุโส สาริปุตฺต, อญฺญตฺร วิชฺชาจรเณนนฺตกโร โหตี’’ติ?

‘‘โน หิทํ, อาวุโส’’ฯ

‘‘‘กิํ นุ โข, อาวุโส สาริปุตฺต, วิชฺชายนฺตกโร โหตี’ติ, อิติ ปุฏฺโฐ สมาโน – ‘โน หิทํ, อาวุโส’ติ วเทสิฯ ‘กิํ ปนาวุโส สาริปุตฺต, จรเณนนฺตกโร โหตี’ติ, อิติ ปุฏฺโฐ สมาโน – ‘โน หิทํ, อาวุโส’ติ วเทสิฯ ‘กิํ ปนาวุโส สาริปุตฺต, วิชฺชาจรเณนนฺตกโร โหตี’ติ, อิติ ปุฏฺโฐ สมาโน – ‘โน หิทํ, อาวุโส’ติ วเทสิฯ ‘กิํ ปนาวุโส สาริปุตฺต, อญฺญตฺร วิชฺชาจรเณนนฺตกโร โหตี’ติ, อิติ ปุฏฺโฐ สมาโน – ‘โน หิทํ, อาวุโส’ติ วเทสิฯ ยถา กถํ ปนาวุโส, อนฺตกโร โหตี’’ติ?

‘‘วิชฺชาย เจ, อาวุโส, อนฺตกโร อภวิสฺส, สอุปาทาโนว สมาโน อนฺตกโร อภวิสฺสฯ จรเณน เจ, อาวุโส, อนฺตกโร อภวิสฺส, สอุปาทาโนว สมาโน อนฺตกโร อภวิสฺสฯ วิชฺชาจรเณน เจ, อาวุโส, อนฺตกโร อภวิสฺส, สอุปาทาโนว สมาโน อนฺตกโร อภวิสฺสฯ อญฺญตฺร วิชฺชาจรเณน เจ, อาวุโส, อนฺตกโร อภวิสฺส, ปุถุชฺชโน อนฺตกโร อภวิสฺสฯ ปุถุชฺชโน หิ, อาวุโส, อญฺญตฺร วิชฺชาจรเณนฯ จรณวิปนฺโน โข, อาวุโส, ยถาภูตํ น ชานาติ น ปสฺสติฯ จรณสมฺปนฺโน ยถาภูตํ ชานาติ ปสฺสติฯ ยถาภูตํ ชานํ ปสฺสํ อนฺตกโร โหตี’’ติฯ ปญฺจมํฯ