142. เว+ฏ
อิติ จตฺถสมาเส สพฺพาทิการิยํ น โหติ, นิจฺเจน เอฏอาเทสปฺปสงฺเค อยํ สมฺปตฺตวิภาสาฯ ปุพฺพุตฺตเร ปุพฺพุตฺตราฯ เสสํ สุคตสมํฯ
โย, เยฯ ยา, ยาโยฯ ยํ, ยานิ อิจฺจาทิ สพฺพสมํฯ ยาทีน+มาลปเน รูปํ น สมฺภวติฯ
ตฺย สิ –
128. ตฺย+เต+ตานํ ตสฺส โส
ตฺย+เต+ตาน+มนปุํสกานํ ตสฺส โส โหติ สิมฺหิฯ สฺโย, ตฺเยฯ สฺยา, ตฺยา, ตฺยาโยฯ ตฺยํ, ตฺยานิ อิจฺจาทิ สพฺพสมํฯ
โส,
131. ตตสฺส โน สพฺพาสุ
ตสทฺทสฺส ตสฺส โน วา โหติ สพฺพาสุ วิภตฺตีสุฯ ‘‘ตฺย+เต+ตานํ ตสฺสา’’ติ จ เอตฺถ ตฺยาทีนํ ตการคฺคหณํ สฺยา สา เอสา นาโยติ อิตฺถิยํ สพฺพสมา โหตีติฯ เน เตฯ นํ ตํ, เน เตฯ เนน เตเน, เนหิ เนภิ เตหิ เตภิฯ