คเวสีสุตฺต

ปุ – ตตฺเถว อาวุโส ทสมํ คเวสีสุตฺตํ ภควตา กตฺถ กํ อารพฺภ กิสฺมิํ วตฺถุสฺมิํ กถญฺจ ภาสิตํฯ

วิ – ทสมํ ภนฺเต คเวสีสุตฺตํ โกสเลสุ อายสฺมนฺตํ อานนฺทตฺเถรํ ธมฺมภณฺฑาคาริกํ อารพฺภ ภาสิตํฯ อายสฺมา ภนฺเต อานนฺทตฺเถโร ธมฺมภณฺฑาคาริโก ภควนฺตํ เอตทโวจ ‘‘โก นุ โข ภนฺเต เหตุ โก ปจฺจโย ภควโต สิตสฺส ปาตุกมฺมาย, น อการเณน ตถาคตา สิตํ ปาตุกโรนฺตี’’ติฯ

ตสฺมิํ ภนฺเต วตฺถุสฺมิํ ‘‘ภูตปุพฺพํ อานนฺท อิมสฺมิํ ปเทเส นครํ อโหสิ อิทฺธญฺเจว ผีตญฺจ พหุชนํ อากิณฺณมนุสฺสํ, ตํ โข ปนานนฺท นครํ กสฺสโป ภควา อรหํ สมฺมาสมฺพุทฺโธ อุปนิสฺสาย วิหาสี’’ติ เอวมาทินา ภควตา ภาสิตํฯ

วาจาสุตฺต

ปุ – พฺราหฺมณวคฺเค อาวุโส อฏฺฐมํ วาจาสุตฺตํ ภควตา กถํ ภาสิตํฯ

วิ – พฺราหฺมณวคฺเค ภนฺเต อฏฺฐมํ วาจาสุตฺตํ ‘‘ปญฺจหิ ภิกฺขเว ธมฺเมหิ สมนฺนาคตา วาจา สุภาสิตา โหติ โน ทุพฺภาสิตา, อนวชฺชา จ อนนุวชฺชา จ วิญฺญูนํฯ กตเมหิ ปญฺจหิ, กาเลน ภาสิตา โหติ, สจฺจา จ ภาสิตา โหติ, สณฺหา จ ภาสิตา โหติ, อตฺถสํหิตา จ ภาสิตา โหติ, เมตฺตาจิตฺเตน จ ภาสิตา โหติ, อิเมหิ โข ภิกฺขเว ปญฺจหิ องฺเคหิ สมนฺนาคตา วาจา สุภาสิตา โหติ โน ทุพฺภาสิตา, อนวชฺชา จ อนนุวชฺชา จ วิญฺญูน’’นฺติ เอวํ โข ภนฺเต ภควตา ภาสิตํฯ