ปาฏิโภคสุตฺต

ปุ – พฺราหฺมณวคฺเค ปน อาวุโส ทุติยํ ปาฏิโภคสุตฺตํ ภควตา กถํ ภาสิตํฯ

วิ – พฺราหฺมณวคฺเค ภนฺเต ทุติยํ ปาฏิโภคสุตฺตํ ‘‘จตุนฺนํ ภิกฺขเว ธมฺมานํ นตฺถิ โกจิ ปาฏิโภโค สมโณ วา พฺราหฺมโณ วา เทโว วา มาโร วา พฺรหฺมา วา โกจิ วา โลกสฺมิ’’นฺติ เอวมาทินา ภควตา ภาสิตํฯ

สุตสุตฺต

ปุ – ตตฺเถว อาวุโส ตติยํ สุตสุตฺตํ ภควตา กตฺถ กํ อารพฺภ กิสฺมิํ วตฺถุสฺมิํ กถญฺจ ภาสิตํฯ

วิ – ราชคเห ภนฺเต วสฺสการํ พฺราหฺมณํ มคธมหามตฺตํ อารพฺภ ภาสิตํฯ วสฺสกาโร ภนฺเต พฺราหฺมโณ มคธมหามตฺโต ภควนฺตํ เอตทโวจ ‘‘อหญฺหิ โภ โคตม เอวํวาที เอวํทิฏฺฐิ โย โกจิ ทิฏฺฐํ ภาสติ ‘เอวํ เม ทิฏฺฐ’นฺติ, นตฺถิ ตโต โทโสฯ โย โกจิ สุตํ ภาสติ ‘เอวํ เม สุต’นฺติ, นตฺถิ ตโต โทโส’’ติฯ ตสฺมิํ ภนฺเต วตฺถุสฺมิํ ‘‘นาหํ พฺราหฺมณ สพฺพํ ทิฏฺฐํ ‘ภาสิตพฺพ’นฺติ วทามิ, น ปนาหํ พฺราหฺมณ สพฺพํ ทิฏฺฐํ ‘น ภาสิตพฺพ’นฺติ วทามิ, นาหํ พฺราหฺมณ สพฺพํ สุตํ ‘ภาสิตพฺพ’นฺติ วทามิ, น ปนาหํ พฺราหฺมณ สพฺพํ สุตํ ‘น ภาสิตพฺพ’นฺติ วทามี’’ติ เอวมาทินา ภควตา ภาสิตํฯ