ธนญฺชานีสุตฺต

ปุจฺฉา – พฺราหฺมณสํยุตฺเต อาวุโส ปฐมํ สํคีตํ ธนญฺชานีสุตฺตํ ภควตา กตฺถ กํ อารพฺภ กิสฺมิํ วตฺถุสฺมิํ กถญฺจ ภาสิตํฯ

วิสฺสชฺชนา – ราชคเห ภนฺเต ภารทฺวาชโคตฺตํ พฺราหฺมณํ อารพฺภ ภาสิตํฯ ภารทฺวาชโคตฺโต ภนฺเต พฺราหฺมโณ ภควนฺตํ อุปสงฺกมิตฺวา คาถาย อชฺฌภาสิฯ

‘‘กิํ สุ เฉตฺวา สุขํ เสติ,

กิํ สุ เฉตฺวา น โสจติ;

กิสฺสสฺสุ เอกธมฺมสฺส,

วธํ โรเจสิ โคตมา’’ติ–

ตสฺมิํ ภนฺเต วตฺถุสฺมิํ–

‘‘โกธํ เฉตฺวา สุขํ เสติ;

โกธํ เฉตฺวา น โสจติ;

โกธสฺส วิสมูลสฺส,

มธุรคฺคสฺส พฺราหฺมณ;

วธํ อริยา ปสํสนฺติ,

ตญฺหิ เฉตฺวา น โสจตี’’ติ;

เอวํ โข ภนฺเต ภควตา ภาสิตํฯ