เผณปิณฺฑูปมสุตฺต

ปุจฺฉา – ตตฺเถว อาวุโส เผณปิณฺฑูปมสุตฺตํ ภควตา กตฺถ กํ อารพฺภ กถญฺจ ภาสิตํฯ

วิสฺสชฺชนา – อยุชฺฌายํ ภนฺเต คงฺคาย นทิยา ตีเร สมฺพหุเล ภิกฺขู อารพฺภ ‘‘เสยฺยถาปิ ภิกฺขเว อยํ คงฺคา นที มหนฺตํ เผณปิณฺฑํ อาวเหยฺย, ตเมนํ จกฺขุมา ปุริโส ปสฺเสยฺย นิชฺฌาเยยฺย โยนิโส อุปปริกฺเขยฺย, ตสฺส ตํ ปสฺสโต นิชฺฌายโต โยนิโส อุปปริกฺขโต ริตฺตกญฺเญว ขาเยยฺย, ตุจฺฉกญฺเญว ขาเยยฺย, อสารกญฺเญว ขาเยยฺย, กิํ สิยา ภิกฺขเว เผณปิณฺเฑ สาโรฯ เอวเมว โข ภิกฺขเว ยํ กิญฺจิ รูปํ อตีตานาคตปจฺจุปฺปนฺนํ อชฺฌตฺตํวา พหิทฺธา วา โอฬาริกํ วา สุขุมํ วา หีนํ วา ปณีตํ วา ยํ ทูเร สนฺติเก วา, ตํ ภิกฺขุ ปสฺสติ นิชฺฌายติ โยนิโส อุปปริกฺขติ, ตสฺส ตํ ปสฺสโต นิชฺฌายโต โยนิโส อุปปริกฺขโต ริตฺตกญฺเญว ขายติ, ตุจฺฉกญฺเญว ขายติ, อสารกญฺเญว ขายติ, กิญฺหิ สิยา ภิกฺขเว รูเป สาโร’’ติ เอวมาทินา ภควตา ภาสิตํฯ