ทุกฺขอนตฺตสุตฺต

ปุจฺฉา – ทุกฺขอนตฺตสุตฺตานิ ปนาวุโส ภควตา กตฺถ กํ อารพฺภ กถญฺจ ภาสิตานิฯ

วิสฺสชฺชนา – สาวตฺถิยํเยว ภนฺเต สมฺพหุเล ภิกฺขู อารพฺภ ‘‘รูปํ ภิกฺขเว ทุกฺขํ, เวทนา ทุกฺขา, สญฺญา ทุกฺขา, สงฺขารา ทุกฺขา, วิญฺญาณํ ทุกฺขํฯ รูปํ ภิกฺขเว อนตฺตา, เวทนา อนตฺตา, สญฺญา อนตฺตา, สงฺขารา อนตฺตา, วิญฺญาณํ อนตฺตาฯ เอวํ ปสฺสํ ภิกฺขเว สุตวา อริยสาวโก รูปสฺมิมฺปิ นิพฺพินฺทติ, เวทนายปิ นิพฺพินฺทติ, สญฺญายปิ นิพฺพินฺทติ, สงฺขาเรสุปิ นิพฺพินฺทติ, วิญฺญาณสฺมิมฺปิ นิพฺพินฺทติ, นิพฺพินฺทํ วิรชฺชติ, วิราคา วิมุจฺจติ, วิมุตฺตสฺมิํ ‘วิมุตฺต’มิติ ญาณํ โหติ, ขีณา ชาติ, วุสิตํ พฺรหฺมจริยํ, กตํ กรณียํ, นาปรํ อิตฺถตฺตายาติ ปชานาตี’’ติ เอวํ โข ภนฺเต ภควตา ภาสิตานิฯ

ภารสุตฺต

ปุจฺฉา – ภารสุตฺตํ ปนาวุโส ภควตา กตฺถ กํ อารพฺภ กถญฺจ ภาสิตํฯ

วิสฺสชฺชนา – สาวตฺถิยํเยว ภนฺเต สมฺพหุเล ภิกฺขู อารพฺภ ‘‘ภารญฺจ โว ภิกฺขเว เทเสสฺสามิ ภารหารญฺจ ภาราทานญฺจ ภารนิกฺเขปนญฺจ, ตํ สุณาถฯ กตโม จ ภิกฺขเวภาโร, ‘ปญฺจุปาทานกฺขนฺธา’ ติสฺส วจนียํฯ กตเม ปญฺจ, รูปุปาทานกฺขนฺโธ เวทนุปาทานกฺขนฺโธ สญฺญุปาทานกฺขนฺโธ สงฺขารุปาทานกฺขนฺโธ วิญฺญาณุปาทานกฺขนฺโธฯ อยํ วุจฺจติ ภิกฺขเว ภาโร’’ติ เอวมาทินา ภควตา ภาสิตํฯ