เอโส โข ภิกฺขเว ภิกฺขุ จตุนฺนํ ฌานานํ อาภิเจตสิกานํ ทิฏฺฐธมฺมสุขวิหารานํ นิกามลาภี อกิจฺฉลาภี อกสิรลาภี –

นยิทํ สิถิลมารพฺภ, นยิทํ อปฺเปน ถามสา;

นิพฺพานํ อธิคนฺตพฺพํ, สพฺพทุกฺขปฺปโมจนํ;

อยญฺจ ทหโร ภิกฺขุ, อยมุตฺตมปุริโส;

ธาเรติ อนฺติมํ เทหํ, เชตฺวา มารํ สวาหินิํ–

ขนฺธวคฺคสํยุตฺตปาฬิ

สํคายนสฺส ปุจฺฉา วิสฺสชฺชนา

นกุลปิตุสุตฺต

ปุจฺฉา – เตนาวุโส ภควตา ชานตา…เป.… สมฺมาสมฺพุทฺเธน ขนฺธวคฺคสํยุตฺเต ปฐมํ นกุลปิตุสุตฺตํ กตฺถ กํ อารพฺภ กิสฺมิํ วตฺถุสฺมิํ กถญฺจ ภาสิตํฯ

วิสฺสชฺชนา – ภคฺเคสุ ภนฺเต สุสุมารคิเร เภสกฬาวเน มิคทาเย นกุลปิตรํ คหปติํ อารพฺภ ภาสิตํฯ นกุลปิตา ภนฺเต คหปติ ภควนฺตํ ‘‘อหมสฺมิ ภนฺเต ชิณฺโณ วุฑฺโฒ มหลฺลโก อทฺธคโต วโยอนุปฺปตฺโต อาตุรกาโย อภิกฺขณาตงฺโก, อนิจฺจทสฺสาวี โข ปนาหํ ภนฺเต ภควโต มโนภาวนียานญฺจ ภิกฺขูนํ, โอวทตุ มํ ภนฺเต ภควา, อนุสาสตุ มํ ภนฺเต ภควา, ยํ มมสฺส ทีฆรตฺตํ หิตาย สุขายา’’ติฯ ตสฺมิํ ภนฺเต วตฺถุสฺมิํ ‘‘เอวเมตํ คหปติ, เอวเมตํ คหปติ, อาตุโร หายํ คหปติ กาโย อณฺฑภูโต ปริโยนทฺโธ, โย หิ คหปติ อิมํ กายํ ปริหรนฺโต มุหุตฺตมฺปิ อาโรคฺยํ ปฏิชาเนยฺย, กิมญฺญตฺร พาลฺยาฯ ตสฺมาติห เต คหปติ เอวํ สิกฺขิตพฺพํ ‘อาตุรกายสฺส เม สโต จิตฺตํ อนาตุรํ ภวิสฺสตี’ติฯ เอวญฺหิ เต คหปติ สิกฺขิตพฺพ’’นฺติฯ เอวํ โข ภนฺเต ภควตา ภาสิตํฯ