โย นโรติ โย คหฏฺโฐ, ปพฺพชิโต วา มาณโวฯ กิราติ อนุมติยํฯ ตสฺส ‘‘อุตฺตรเตวา’’ติ อิมินา สมฺพนฺโธฯ ปารนฺติ อวสานํฯ ตํ อิมสฺส ปรมนิปุณคมฺภีรนยสมงฺคิตาย ยาถาวโต โอตรนฺเตหิ อกสิเรน ตริตุํ อสกฺกุเณยฺยตฺตา ทุปฺปาปุเณยฺยนฺติ กตฺวา อาห ‘‘ทุตฺตร’’นฺติฯ อุตฺตรนฺติ อุตฺตมํฯ อภิธมฺมาวตารสฺส หิ อุตฺตมตาย ตเทกเทสภูตปารมฺปิ อุตฺตมเมว โหติฯ โสติ โส สมุตฺติณฺณาภิธมฺมาวตารปาโร นโรฯ อุตฺตรเตว, น ปน น สกฺโกติ ตํ อุตฺตริตุนฺติ อตฺโถฯ

อิติ อภิธมฺมตฺถวิกาสินิยา นาม

อภิธมฺมาวตารสํวณฺณนาย

อารมฺมณวิภาคนิทฺเทสวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ

7. สตฺตโม ปริจฺเฉโท

วิปากจิตฺตปฺปวตฺตินิทฺเทสวณฺณนา

[376] อนนฺตญาเณนาติ อนนฺตารมฺมเณ ปวตฺตญาเณนฯ นิรงฺคเณนาติ เอตฺถ ราคาทโย อกุสลา องฺคนฺติ เอเตหิ ตํสมงฺคิโน ปุคฺคลา นิหีนภาวํ คจฺฉนฺตีติ องฺคณาติ วุจฺจนฺติฯ ยถาห –

‘‘ราโค องฺคณํ, โทโส องฺคณํ, โมโห องฺคณํ, ปาปกานํ โข, อาวุโส, อกุสลานํ อิจฺฉาวจรานํ อธิวจนํ ยทิทํ องฺคณ’’นฺติ จ อาทิ (วิภ. 924)ฯ

อตฺตโน สนฺตาเน สีลาทิคุเณ เอสี คเวสีติ คุเณสี, เตน คุเณสินาฯ กรุณายํ นิยุตฺโต, สา อสฺส อตฺถีติ วา การุณิโก, เตน การุณิเกนฯ