คนฺถารมฺภกถา

(ก) วิสุทฺธกรุณาญาณํ , พุทฺธํ สมฺพุทฺธปูชิตํ;

ธมฺมํ สทฺธมฺมสมฺภูตํ, นตฺวา สํฆํ นิรงฺคณํฯ

(ข) สาริปุตฺตํ มหาเถรํ, ปริยตฺติวิสารทํ;

วนฺทิตฺวา สิรสา ธีรํ, ครุํ คารวภาชนํฯ

(ค) วณฺณยิสฺสํ สมาเสน, อภิธมฺมตฺถสงฺคหํ;

อาภิธมฺมิกภิกฺขูนํ, ปรํ ปีติวิวฑฺฒนํฯ

(ฆ) โปราเณหิ อเนกาปิ, กตา ยา ปน วณฺณนา;

น ตาหิ สกฺกา สพฺพตฺถ, อตฺโถ วิญฺญาตเว อิธฯ

(ง) ตสฺมา ลีนปทาเนตฺถ, สาธิปฺปายมหาปยํ;

วิภาเวนฺโต สมาเสน, รจยิสฺสามิ วณฺณนนฺติฯ

คนฺถารมฺภกถาวณฺณนา

[1] ปรมวิจิตฺตนยสมนฺนาคตํ สกสมยสมยนฺตรคหนวิคฺคาหณสมตฺถํ สุวิมลวิปุลปญฺญาเวยฺยตฺติยชนนํ ปกรณมิทมารภนฺโตยมาจริโย ปฐมํ ตาว รตนตฺตยปณามาภิเธยฺย กรณปฺปการปกรณาภิธานปโยชนานิ ทสฺเสตุํ ‘‘สมฺมาสมฺพุทฺธ’’นฺตฺยาทิมาหฯ