‘‘ยโต ยโต สมฺมสติ, ขนฺธานํ อุทยพฺพยํ;

ลภตี ปีติปาโมชฺชํ, อมตํ ตํ วิชานต’’นฺติฯ (ธ. ป. 374);

ตญฺหิ จิตฺตํ วิสฺสฏฺฐอินฺทวชิรสทิสํ อโมฆภาวโตฯ

อกมฺมนิยวคฺควณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ

4. อทนฺตวคฺควณฺณนา

[31-36] จตุตฺถสฺส ปฐเม อทนฺตนฺติ จิตฺตภาวนาย วินา น ทนฺตํฯ เตนาห – ‘‘สติสํวรรหิต’’นฺติฯ จตุตฺเถ ตติเย วุตฺตวิปริยาเยน อตฺโถ เวทิตพฺโพฯ ปญฺจมฉฏฺเฐสุ ปุริมสทิโสเยวาติ ตติยจตุตฺถสทิโส เอวฯ

[37-38] สตฺตมฏฺฐเมสุ อุปมา ปเนตฺถาติ ยถา ปฐมาทีสุ อทนฺตหตฺถิอสฺสาทโย อุปมาภาเวน คหิตา, เอวเมตฺถ สตฺถมฏฺฐเมสุ ‘‘อสํวุตฆรทฺวาราทิวเสน เวทิตพฺพา’’ติ วุตฺตํฯ

[39-40] นวมทสเมสุ จตูหิปิ ปเทหีติ อทนฺตาทีหิ จตูหิ ปเทหิ โยเชตฺวา นวมทสมานิ สุตฺตานิ วุตฺตานีติ โยชนาฯ

อทนฺตวคฺควณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ