3. ทุพฺพณฺณิยสุตฺตวณฺณนา

[268] ทุพฺพณฺโณ ทุทฺทสิโก วิรูปวณฺโณฯ โอโกฏิมโกติ รสฺสภาเวน อวรโกฏิมโกฯ สกฺเกน คหิตนามเมเวตํ, น ปน โส ตถารูโป โกจิ ยกฺโขฯ เตนาห ‘‘เอโก รูปาวจรพฺรหฺมา’’ติฯ ยทิ เอวํ กสฺมา โส ตถารูโป หุตฺวา อาคโตติ อาห ‘‘สกฺโก กิรา’’ติฯ กถํ ปเนตฺถ ญายติ ‘‘โส เอโก รูปาวจรพฺรหฺมา, น ปเนโส อวรุทฺธกยกฺโข’’ติ ยุตฺติํ ทสฺเสนฺโต ‘‘อวรุทฺธกยกฺขา ปนา’’ติอาทิมาหฯ เทวานํ วจนํ สุตฺวาฯ ผรุเสนาติ ผรุสสมาจาเรนฯ ‘‘โก นาม มยฺหํ อาสเน สนฺนิสินฺโน’’ติ อกฺขนฺติํ อนุปฺปาเทนฺโต ขนฺติยํ ฐตฺวาฯ พลวจิตฺตีการนฺติ ครุตรํ สกฺการพหุมานํฯ นีจวุตฺติยาติ ปรมนิปจฺจกาเร สุวูปสมเน จ ทสฺสิยมาเนฯ สกฺกสฺส ตาย เอว อาจารสมฺปตฺติยา สกฺกาสเน ฐาตุํ, อตฺตโน จ อาวิกาตุํ อสกฺโกนฺโต อนฺตรธายิฯ อุปหตจิตฺโตมฺหีติ ขนฺติเมตฺตานุทฺทยาสพฺภาวโต ปรสฺมิํ อุปหตจิตฺโตมฺหีติ สกฺโก อตฺตโน สภาวํ วทติฯ โกธวเส วตฺเตตุนฺติ โกเธน อตฺตโน วเส นิพฺพตฺเตตุํ น สุกโรมฺหิ, อถ โข โกธํ มยฺหํ วเส น วตฺเตมีติ อธิปฺปาโยฯ จิรํ น กุชฺฌามีติ ยทิ เม กทาจิ โกโธ อุปฺปชฺเชยฺย, ตํ โกธํ อนุวตฺเตนฺโต จิรกาลํ น กุชฺฌามิ ฯ น อุปนยฺหามีติ อนฺโต สเจ เม โกโธ อุปฺปชฺเชยฺย, ขิปฺปเมว จ นํ ปฏิวิเนยฺยนฺติ ตํ เม ปุพฺเพว วตํ ปริปูริตํฯ

ทุพฺพณฺณิยสุตฺตวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ