สาธุภาเวนาติ นิทฺโทสมธุรภาเวนฯ อมตสทิสาติ สทิเส ตพฺโพหาโรติ, การเณ วายํ การิยโวหาโรติ อาห ‘‘นิพฺพานามตปจฺจยตฺตา วา’’ติฯ ปจฺจยวเสน หิ สา ตทา ทสฺสนปฺปวตฺติฯ จริยาติ จาริตฺตํฯ โปราณา นาม ปฐมกปฺปิกา, พุทฺธาทโย วา อริยาฯ

ปติฏฺฐิตาติ นิจฺจลภาเวน อฏฺฐิํ กตฺวา ปจฺจยายตฺตภาวโต อวิสํวาทนกาฯ อุภยถา ปฏิปตฺติํ อาห ‘‘อตฺตโน จ ปเรสญฺจ อตฺเถ ปติฏฺฐิตา’’ติฯ อตฺเถ ทิฏฺฐธมฺมิกสมฺปรายิกาทิหิเต ปติฏฺฐิตตฺตา เอว ธมฺเม อวิหิํสาทิธมฺเม ปติฏฺฐิตาฯ อนุปโรธกรนฺติ เอเตน หิตปริยาโยยํ อตฺถ-สทฺโทติ ทสฺเสติฯ ธมฺมิกนฺติ ธมฺมโต อนเปตํ, อตฺถธมฺมูปสํหิตํ วาฯ

นิพฺพานปฺปตฺติยาติ นิพฺพานปฺปตฺติยตฺถํฯ ทุกฺขสฺส อนฺตกิริยาย อนฺตกรณตฺถํฯ ยสฺมา พุทฺโธ เขมาย ภาสติ, ตสฺมา เขมุปฺปตฺติเหตุยา เขมา, ตสฺมา สา สพฺพวาจานํ อุตฺตมาติ เอวมฺเปตฺถ อตฺโถ ทฏฺฐพฺโพฯ มนฺตาวจนวเสนาติ สพฺพโทสรหิตวเสนฯ

สุภาสิตสุตฺตวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ

6. สาริปุตฺตสุตฺตวณฺณนา

[214] วากฺกรณจาตุริยโต วจนคุณเหตูนํ ปูริยา ปูเร ภวาติ โปรี, ตาย โปริยาฯ เตนาห ‘‘อกฺขราทิปริปุณฺณายา’’ติฯ อวิพทฺธายาติ ปิตฺตาทีหิ น วิพทฺธาย อนุปทฺทุตายฯ เตนาห ‘‘อปลิพุทฺธายา’’ติอาทิฯ นิทฺโทสายาติ อตฺถโต พฺยญฺชนโต วิคตโทสายฯ อกฺขลิตปทพฺยญฺชนายาติ อคลิตปทพฺยญฺชนาย, อตฺถสฺส วิญฺญาปนิยาติ ทิฏฺฐธมฺมิกาทิอตฺถสฺส โพธเน ปริยตฺตายฯ ภิกฺขุนนฺติ คาถาสุขตฺถํ รสฺสํ กตฺวา วุตฺตํฯ

‘‘สํขิตฺเตนปิ เทเสติ, วิตฺถาเรนปิ ภาสตี’’ติ นยิทํ ปฐมํ อุทฺทิสิตฺวา ตสฺส อตฺถสฺส กิตฺตนวเสน ปวตฺติตํ วจนํ สนฺธาย วุตฺตํฯ สา หิ วิตฺถารเทสนา เอว โหติฯ