มูลสิกฺขา-ฏีกา

คนฺถารมฺภกถา

สพฺพกามททํ สพฺพรตเน รตนตฺตยํ;

อุตฺตมํ อุตฺตมตรํ, วนฺทิตฺวา วนฺทนารหํฯ

จรเณ พฺรหฺมจารีนํ, อาจริยานํ สิรํ มม;

ฐเปตฺวาน กริสฺสามิ, มูลสิกฺขตฺถวณฺณนํฯ

คนฺถารมฺภกถาวณฺณนา

ตตฺถาโท ตาว สพฺพสกฺกตสฺส สพฺพสตฺตุตฺตมสฺส สตฺถุโน ปณามํ ทสฺเสนฺโต อาห ‘‘นตฺวา นาถ’’นฺตฺยาทิฯ นาถํ จตูหิ นาถงฺเคหิ สมนฺนาคตํ ภควนฺตํ นตฺวา วนฺทิตฺวา อาโท อาทิมฺหิ อุปสมฺปนฺนโต ปฏฺฐาย นวเกน ภิกฺขุนา อธุนา ปพฺพชิเตน อุปสมฺปนฺเนน มูลภาสาย มาคธภาสาย สิกฺขิตุํ สมาสโต สงฺเขเปน มูลสิกฺขํ อหํ ปวกฺขามีติ ปิณฺฑตฺโถฯ

อยํ ปน อวยวตฺโถ – นตฺวาติ ตนฺนินฺนตปฺโปณตปฺปพฺภาโร หุตฺวา กายวจีมโนทฺวาเรหิ วนฺทิตฺวาติ อตฺโถฯ