‘‘กจฺจิ ตฺวํ อนโฆ [อนิโฆ (สพฺพตฺถ)] ภิกฺขุ, กจฺจิ นนฺที [นนฺทิ (สี. สฺยา. กํ.)] น วิชฺชติ;
กจฺจิ ตํ เอกมาสีนํ, อรตี นาภิกีรตี’’ติฯ
‘‘อนโฆ เว อหํ ยกฺข, อโถ นนฺที น วิชฺชติ;
อโถ มํ เอกมาสีนํ, อรตี นาภิกีรตี’’ติฯ
‘‘กถํ ตฺวํ อนโฆ ภิกฺขุ, กถํ นนฺที น วิชฺชติ;
กถํ ตํ เอกมาสีนํ, อรตี นาภิกีรตี’’ติฯ
‘‘อฆชาตสฺส เว นนฺที, นนฺทีชาตสฺส เว อฆํ;
อนนฺที อนโฆ ภิกฺขุ, เอวํ ชานาหิ อาวุโส’’ติฯ
‘‘จิรสฺสํ วต ปสฺสามิ, พฺราหฺมณํ ปรินิพฺพุตํ;
อนนฺทิํ อนฆํ ภิกฺขุํ, ติณฺณํ โลเก วิสตฺติก’’นฺตฺนฺตฺติฯ
9. อุตฺตรสุตฺตํ
[100] ราชคหนิทานํ ฯ เอกมนฺตํ ฐิโต โข อุตฺตโร เทวปุตฺโต ภควโต สนฺติเก อิมํ คาถํ อภาสิ –
‘‘อุปนียติ ชีวิตมปฺปมายุ,
ชรูปนีตสฺส น สนฺติ ตาณา;
เอตํ ภยํ มรเณ เปกฺขมาโน,
ปุญฺญานิ กยิราถ สุขาวหานี’’ติฯ
‘‘อุปนียติ ชีวิตมปฺปมายุ,
ชรูปนีตสฺส น สนฺติ ตาณา;
เอตํ ภยํ มรเณ เปกฺขมาโน,
โลกามิสํ ปชเห สนฺติเปกฺโข’’ติฯ
10. อนาถปิณฺฑิกสุตฺตํ
[101] เอกมนฺตํ ฐิโต โข อนาถปิณฺฑิโก เทวปุตฺโต ภควโต สนฺติเก อิมา คาถาโย อภาสิ –
‘‘อิทญฺหิ ตํ เชตวนํ, อิสิสงฺฆนิเสวิตํ;
อาวุตฺถํ ธมฺมราเชน, ปีติสญฺชนนํ มมฯ