1. ปฐมกสฺสปสุตฺตํ

[82] เอวํ เม สุตํ – เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเมฯ อถ โข กสฺสโป เทวปุตฺโต อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา อภิกฺกนฺตวณฺโณ เกวลกปฺปํ เชตวนํ โอภาเสตฺวา เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิฯ เอกมนฺตํ ฐิโต โข กสฺสโป เทวปุตฺโต ภควนฺตํ เอตทโวจ – ‘‘ภิกฺขุํ ภควา ปกาเสสิ, โน จ ภิกฺขุโน อนุสาส’’นฺติฯ ‘‘เตน หิ กสฺสป, ตญฺเญเวตฺถ ปฏิภาตู’’ติฯ

‘‘สุภาสิตสฺส สิกฺเขถ, สมณูปาสนสฺส จ;

เอกาสนสฺส จ รโห, จิตฺตวูปสมสฺส จา’’ติฯ

อิทมโวจ กสฺสโป เทวปุตฺโต; สมนุญฺโญ สตฺถา อโหสิฯ อถ โข กสฺสโป เทวปุตฺโต ‘‘สมนุญฺโญ เม สตฺถา’’ติ ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา ปทกฺขิณํ กตฺวา ตตฺเถวนฺตรธายีติฯ

2. ทุติยกสฺสปสุตฺตํ

[83] สาวตฺถินิทานํฯ เอกมนฺตํ ฐิโต โข กสฺสโป เทวปุตฺโต ภควโต สนฺติเก อิมํ คาถํ อภาสิ –

‘‘ภิกฺขุ สิยา ฌายี วิมุตฺตจิตฺโต,

อากงฺเข เจ หทยสฺสานุปตฺติํ;

โลกสฺส ญตฺวา อุทยพฺพยญฺจ,

สุเจตโส อนิสฺสิโต ตทานิสํโส’’ติฯ