1. อาทิตฺตสุตฺตํ
[41] เอวํ เม สุตํ – เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเมฯ อถ โข อญฺญตรา เทวตา อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา อภิกฺกนฺตวณฺณา เกวลกปฺปํ เชตวนํ โอภาเสตฺวา เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิฯ เอกมนฺตํ ฐิตา โข สา เทวตา ภควโต สนฺติเก อิมา คาถาโย อภาสิ –
‘‘อาทิตฺตสฺมิํ อคารสฺมิํ, ยํ นีหรติ ภาชนํ;
ตํ ตสฺส โหติ อตฺถาย, โน จ ยํ ตตฺถ ฑยฺหติฯ
‘‘เอวํ อาทิตฺตโก โลโก, ชราย มรเณน จ;
นีหเรเถว ทาเนน, ทินฺนํ โหติ สุนีหตํฯ
‘‘ทินฺนํ สุขผลํ โหติ, นาทินฺนํ โหติ ตํ ตถา;
โจรา หรนฺติ ราชาโน, อคฺคิ ฑหติ นสฺสติฯ
‘‘อถ อนฺเตน ชหติ, สรีรํ สปริคฺคหํ;
เอตทญฺญาย เมธาวี, ภุญฺเชถ จ ทเทถ จ;
ทตฺวา จ ภุตฺวา จ ยถานุภาวํ;
อนินฺทิโต สคฺคมุเปติ ฐาน’’นฺติฯ
2. กิํททสุตฺตํ
[42]
‘‘กิํทโท พลโท โหติ, กิํทโท โหติ วณฺณโท;
กิํทโท สุขโท โหติ, กิํทโท โหติ จกฺขุโท;
โก จ สพฺพทโท โหติ, ตํ เม อกฺขาหิ ปุจฺฉิโต’’ติฯ
‘‘อนฺนโท พลโท โหติ, วตฺถโท โหติ วณฺณโท;
ยานโท สุขโท โหติ, ทีปโท โหติ จกฺขุโทฯ
‘‘โส จ สพฺพทโท โหติ, โย ททาติ อุปสฺสยํ;
อมตํ ทโท จ โส โหติ, โย ธมฺมมนุสาสตี’’ติฯ
3. อนฺนสุตฺตํ
[43]
‘‘อนฺนเมวาภินนฺทนฺติ, อุภเย เทวมานุสา;
อถ โก นาม โส ยกฺโข, ยํ อนฺนํ นาภินนฺทตี’’ติฯ