10. ทุติยปชฺชุนฺนธีตุสุตฺตํ

[40] เอวํ เม สุตํ – เอกํ สมยํ ภควา เวสาลิยํ วิหรติ มหาวเน กูฏาคารสาลายํฯ อถ โข จูฬโกกนทา [จุลฺลโกกนทา (สี. สฺยา. กํ.)] ปชฺชุนฺนสฺส ธีตา อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา อภิกฺกนฺตวณฺณา เกวลกปฺปํ มหาวนํ โอภาเสตฺวา เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิฯ เอกมนฺตํ ฐิตา โข สา เทวตา จูฬโกกนทา ปชฺชุนฺนสฺส ธีตา ภควโต สนฺติเก อิมา คาถาโย อภาสิ –

‘‘อิธาคมา วิชฺชุปภาสวณฺณา, โกกนทา ปชฺชุนฺนสฺส ธีตา;

พุทฺธญฺจ ธมฺมญฺจ นมสฺสมานา, คาถาจิมา อตฺถวตี อภาสิฯ

‘‘พหุนาปิ โข ตํ วิภเชยฺยํ, ปริยาเยน ตาทิโส ธมฺโม;

สํขิตฺตมตฺถํ [สํขิตฺตมตฺตํ (ก.)] ลปยิสฺสามิ, ยาวตา เม มนสา ปริยตฺตํฯ

‘‘ปาปํ น กยิรา วจสา มนสา,

กาเยน วา กิญฺจน สพฺพโลเก;

กาเม ปหาย สติมา สมฺปชาโน,

ทุกฺขํ น เสเวถ อนตฺถสํหิต’’นฺติฯ

สตุลฺลปกายิกวคฺโค จตุตฺโถฯ

ตสฺสุทฺทานํ –

สพฺภิมจฺฉรินา สาธุ, น สนฺตุชฺฌานสญฺญิโน;

สทฺธา สมโย สกลิกํ, อุโภ ปชฺชุนฺนธีตโรติฯ

5. อาทิตฺตวคฺโค