เมนู

7. นทุพฺภิยสุตฺตํ

[253] สาวตฺถิยํฯ ‘‘ภูตปุพฺพํ, ภิกฺขเว, สกฺกสฺส เทวานมินฺทสฺส รโหคตสฺส ปฏิสลฺลีนสฺส เอวํ เจตโส ปริวิตกฺโก อุทปาทิ – ‘โยปิ เม อสฺส สุปจฺจตฺถิโก ตสฺสปาหํ น ทุพฺเภยฺย’นฺติฯ อถ โข, ภิกฺขเว, เวปจิตฺติ อสุรินฺโท สกฺกสฺส เทวานมินฺทสฺส เจตสา เจโตปริวิตกฺกมญฺญาย เยน สกฺโก เทวานมินฺโท เตนุปสงฺกมิฯ อทฺทสา โข, ภิกฺขเว, สกฺโก เทวานมินฺโท เวปจิตฺติํ อสุรินฺทํ ทูรโตว อาคจฺฉนฺตํฯ ทิสฺวาน เวปจิตฺติํ อสุรินฺทํ เอตทโวจ – ‘ติฏฺฐ, เวปจิตฺติ, คหิโตสี’’’ติฯ

‘‘ยเทว เต, มาริส, ปุพฺเพ จิตฺตํ, ตเทว ตฺวํ มา ปชหาสี’’ติ [ตเทว ตฺวํ มาริส ปหาสีติ (สี. สฺยา. กํ.)]

‘‘สปสฺสุ จ เม, เวปจิตฺติ, อทุพฺภายา’’ติ [อทฺรุพฺภาย (ก.)]

‘‘ยํ มุสา ภณโต ปาปํ, ยํ ปาปํ อริยูปวาทิโน;

มิตฺตทฺทุโน จ ยํ ปาปํ, ยํ ปาปํ อกตญฺญุโน;

ตเมว ปาปํ ผุสตุ [ผุสติ (สี. ปี.)], โย เต ทุพฺเภ สุชมฺปตี’’ติฯ

8. เวโรจนอสุรินฺทสุตฺตํ

[254] สาวตฺถิยํ เชตวเนฯ เตน โข ปน สมเยน ภควา ทิวาวิหารคโต โหติ ปฏิสลฺลีโนฯ อถ โข สกฺโก จ เทวานมินฺโท เวโรจโน จ อสุรินฺโท เยน ภควา เตนุปสงฺกมิํสุ; อุปสงฺกมิตฺวา ปจฺเจกํ ทฺวารพาหํ นิสฺสาย อฏฺฐํสุฯ อถ โข เวโรจโน อสุรินฺโท ภควโต สนฺติเก อิมํ คาถํ อภาสิ –

‘‘วายเมเถว ปุริโส, ยาว อตฺถสฺส นิปฺผทา;

นิปฺผนฺนโสภโน [โสภิโน (สี.), โสภโณ (ปี. ก.)] อตฺโถ [อตฺถา (สี.)], เวโรจนวโจ อิท’’นฺติฯ

‘‘วายเมเถว ปุริโส, ยาว อตฺถสฺส นิปฺผทา;

นิปฺผนฺนโสภโน อตฺโถ [นิปฺผนฺนโสภิโน อตฺถา (สี. สฺยา. กํ.)], ขนฺตฺยา ภิยฺโย น วิชฺชตี’’ติฯ

‘‘สพฺเพ สตฺตา อตฺถชาตา, ตตฺถ ตตฺถ ยถารหํ;

สํโยคปรมา ตฺเวว, สมฺโภคา สพฺพปาณินํ;

นิปฺผนฺนโสภโน อตฺโถ, เวโรจนวโจ อิท’’นฺติฯ

‘‘สพฺเพ สตฺตา อตฺถชาตา, ตตฺถ ตตฺถ ยถารหํ;

สํโยคปรมา ตฺเวว, สมฺโภคา สพฺพปาณินํ;

นิปฺผนฺนโสภโน อตฺโถ, ขนฺตฺยา ภิยฺโย น วิชฺชตี’’ติฯ

9. อรญฺญายตนอิสิสุตฺตํ

[255] สาวตฺถิยํ ฯ ‘‘ภูตปุพฺพํ, ภิกฺขเว, สมฺพหุลา อิสโย สีลวนฺโต กลฺยาณธมฺมา อรญฺญายตเน ปณฺณกุฏีสุ สมฺมนฺติฯ อถ โข, ภิกฺขเว, สกฺโก จ เทวานมินฺโท เวปจิตฺติ จ อสุรินฺโท เยน เต อิสโย สีลวนฺโต กลฺยาณธมฺมา เตนุปสงฺกมิํสุฯ อถ โข, ภิกฺขเว, เวปจิตฺติ อสุรินฺโท ปฏลิโย [อฏลิโย (สี. สฺยา. กํ. ปี.), อาฏลิโย (ก.) ม. นิ. 2.410] อุปาหนา อาโรหิตฺวา ขคฺคํ โอลคฺเคตฺวา ฉตฺเตน ธาริยมาเนน อคฺคทฺวาเรน อสฺสมํ ปวิสิตฺวา เต อิสโย สีลวนฺเต กลฺยาณธมฺเม อปพฺยามโต กริตฺวา อติกฺกมิฯ อถ โข, ภิกฺขเว, สกฺโก เทวานมินฺโท ปฏลิโย อุปาหนา โอโรหิตฺวา ขคฺคํ อญฺเญสํ ทตฺวา ฉตฺตํ อปนาเมตฺวา ทฺวาเรเนว อสฺสมํ ปวิสิตฺวา เต อิสโย สีลวนฺเต กลฺยาณธมฺเม อนุวาตํ ปญฺชลิโก นมสฺสมาโน อฏฺฐาสิ’’ฯ อถ โข, ภิกฺขเว, เต อิสโย สีลวนฺโต กลฺยาณธมฺมา สกฺกํ เทวานมินฺทํ คาถาย อชฺฌภาสิํสุ –

‘‘คนฺโธ อิสีนํ จิรทิกฺขิตานํ,

กายา จุโต คจฺฉติ มาลุเตน;

อิโต ปฏิกฺกมฺม สหสฺสเนตฺต,

คนฺโธ อิสีนํ อสุจิ เทวราชา’’ติฯ

‘‘คนฺโธ อิสีนํ จิรทิกฺขิตานํ,

กายา จุโต คจฺฉตุ [คจฺฉติ (สี. สฺยา. กํ.)] มาลุเตน,

สุจิตฺรปุปฺผํ สิรสฺมิํว มาลํ;

คนฺธํ เอตํ ปฏิกงฺขาม ภนฺเต,

น เหตฺถ เทวา ปฏิกูลสญฺญิโน’’ติฯ