7. นทุพฺภิยสุตฺตํ

[253] สาวตฺถิยํฯ ‘‘ภูตปุพฺพํ, ภิกฺขเว, สกฺกสฺส เทวานมินฺทสฺส รโหคตสฺส ปฏิสลฺลีนสฺส เอวํ เจตโส ปริวิตกฺโก อุทปาทิ – ‘โยปิ เม อสฺส สุปจฺจตฺถิโก ตสฺสปาหํ น ทุพฺเภยฺย’นฺติฯ อถ โข, ภิกฺขเว, เวปจิตฺติ อสุรินฺโท สกฺกสฺส เทวานมินฺทสฺส เจตสา เจโตปริวิตกฺกมญฺญาย เยน สกฺโก เทวานมินฺโท เตนุปสงฺกมิฯ อทฺทสา โข, ภิกฺขเว, สกฺโก เทวานมินฺโท เวปจิตฺติํ อสุรินฺทํ ทูรโตว อาคจฺฉนฺตํฯ ทิสฺวาน เวปจิตฺติํ อสุรินฺทํ เอตทโวจ – ‘ติฏฺฐ, เวปจิตฺติ, คหิโตสี’’’ติฯ

‘‘ยเทว เต, มาริส, ปุพฺเพ จิตฺตํ, ตเทว ตฺวํ มา ปชหาสี’’ติ [ตเทว ตฺวํ มาริส ปหาสีติ (สี. สฺยา. กํ.)]ฯ

‘‘สปสฺสุ จ เม, เวปจิตฺติ, อทุพฺภายา’’ติ [อทฺรุพฺภาย (ก.)]ฯ

‘‘ยํ มุสา ภณโต ปาปํ, ยํ ปาปํ อริยูปวาทิโน;

มิตฺตทฺทุโน จ ยํ ปาปํ, ยํ ปาปํ อกตญฺญุโน;

ตเมว ปาปํ ผุสตุ [ผุสติ (สี. ปี.)], โย เต ทุพฺเภ สุชมฺปตี’’ติฯ

8. เวโรจนอสุรินฺทสุตฺตํ

[254] สาวตฺถิยํ เชตวเนฯ เตน โข ปน สมเยน ภควา ทิวาวิหารคโต โหติ ปฏิสลฺลีโนฯ อถ โข สกฺโก จ เทวานมินฺโท เวโรจโน จ อสุรินฺโท เยน ภควา เตนุปสงฺกมิํสุ; อุปสงฺกมิตฺวา ปจฺเจกํ ทฺวารพาหํ นิสฺสาย อฏฺฐํสุฯ อถ โข เวโรจโน อสุรินฺโท ภควโต สนฺติเก อิมํ คาถํ อภาสิ –

‘‘วายเมเถว ปุริโส, ยาว อตฺถสฺส นิปฺผทา;

นิปฺผนฺนโสภโน [โสภิโน (สี.), โสภโณ (ปี. ก.)] อตฺโถ [อตฺถา (สี.)], เวโรจนวโจ อิท’’นฺติฯ

‘‘วายเมเถว ปุริโส, ยาว อตฺถสฺส นิปฺผทา;

นิปฺผนฺนโสภโน อตฺโถ [นิปฺผนฺนโสภิโน อตฺถา (สี. สฺยา. กํ.)], ขนฺตฺยา ภิยฺโย น วิชฺชตี’’ติฯ

‘‘สพฺเพ สตฺตา อตฺถชาตา, ตตฺถ ตตฺถ ยถารหํ;

สํโยคปรมา ตฺเวว, สมฺโภคา สพฺพปาณินํ;

นิปฺผนฺนโสภโน อตฺโถ, เวโรจนวโจ อิท’’นฺติฯ

‘‘สพฺเพ สตฺตา อตฺถชาตา, ตตฺถ ตตฺถ ยถารหํ;

สํโยคปรมา ตฺเวว, สมฺโภคา สพฺพปาณินํ;

นิปฺผนฺนโสภโน อตฺโถ, ขนฺตฺยา ภิยฺโย น วิชฺชตี’’ติฯ