‘‘อลสฺวสฺส อนุฏฺฐาตา, น จ กิจฺจานิ การเย;

สพฺพกามสมิทฺธสฺส, ตํ เม สกฺก วรํ ทิสา’’ติฯ

‘‘ยตฺถาลโส อนุฏฺฐาตา, อจฺจนฺตํ สุขเมธติ;

สุสีม ตตฺถ คจฺฉาหิ, มญฺจ ตตฺเถว ปาปยา’’ติฯ

‘‘อกมฺมุนา เทวเสฏฺฐ, สกฺก วินฺเทมุ ยํ สุขํ;

อโสกํ อนุปายาสํ, ตํ เม สกฺก วรํ ทิสา’’ติฯ

‘‘สเจ อตฺถิ อกมฺเมน, โกจิ กฺวจิ น ชีวติ;

นิพฺพานสฺส หิ โส มคฺโค, สุสีม ตตฺถ คจฺฉาหิ;

มญฺจ ตตฺเถว ปาปยา’’ติฯ

‘‘โส หิ นาม, ภิกฺขเว, สกฺโก เทวานมินฺโท สกํ ปุญฺญผลํ อุปชีวมาโน เทวานํ ตาวติํสานํ อิสฺสริยาธิปจฺจํ รชฺชํ กาเรนฺโต อุฏฺฐานวีริยสฺส วณฺณวาที ภวิสฺสติฯ อิธ โข ตํ, ภิกฺขเว, โสเภถ, ยํ ตุมฺเห เอวํ สฺวากฺขาเต ธมฺมวินเย ปพฺพชิตา สมานา อุฏฺฐเหยฺยาถ ฆเฏยฺยาถ วายเมยฺยาถ อปฺปตฺตสฺส ปตฺติยา, อนธิคตสฺส อธิคมาย, อสจฺฉิกตสฺส สจฺฉิกิริยายา’’ติฯ

3. ธชคฺคสุตฺตํ

[249] สาวตฺถิยํ ฯ ตตฺร โข ภควา ภิกฺขู อามนฺเตสิ – ‘‘ภิกฺขโว’’ติ ฯ ‘‘ภทนฺเต’’ติ เต ภิกฺขู ภควโต ปจฺจสฺโสสุํฯ ภควา เอตทโวจ –

‘‘ภูตปุพฺพํ, ภิกฺขเว, เทวาสุรสงฺคาโม สมุปพฺยูฬฺโห อโหสิฯ อถ โข, ภิกฺขเว, สกฺโก เทวานมินฺโท เทเว ตาวติํเส อามนฺเตสิ –

‘สเจ, มาริสา, เทวานํ สงฺคามคตานํ อุปฺปชฺเชยฺย ภยํ วา ฉมฺภิตตฺตํ วา โลมหํโส วา, มเมว ตสฺมิํ สมเย ธชคฺคํ อุลฺโลเกยฺยาถฯ มมญฺหิ โว ธชคฺคํ อุลฺโลกยตํ ยํ ภวิสฺสติ ภยํ วา ฉมฺภิตตฺตํ วา โลมหํโส วา, โส ปหียิสฺสติ’ฯ

‘โน เจ เม ธชคฺคํ อุลฺโลเกยฺยาถ, อถ ปชาปติสฺส เทวราชสฺส ธชคฺคํ อุลฺโลเกยฺยาถฯ ปชาปติสฺส หิ โว เทวราชสฺส ธชคฺคํ อุลฺโลกยตํ ยํ ภวิสฺสติ ภยํ วา ฉมฺภิตตฺตํ วา โลมหํโส วา, โส ปหียิสฺสติ’ฯ