7. ปุนพฺพสุสุตฺตํ
[241] เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเมฯ เตน โข ปน สมเยน ภควา ภิกฺขู นิพฺพานปฏิสํยุตฺตาย ธมฺมิยา กถาย สนฺทสฺเสติ สมาทเปติ สมุตฺเตเชติ สมฺปหํเสติฯ เต จ ภิกฺขู อฏฺฐิํ กตฺวา มนสิ กตฺวา สพฺพเจตสา สมนฺนาหริตฺวา โอหิตโสตา ธมฺมํ สุณนฺติฯ อถ โข ปุนพฺพสุมาตา ยกฺขินี ปุตฺตเก เอวํ โตเสสิ –
‘‘ตุณฺหี อุตฺตริเก โหหิ, ตุณฺหี โหหิ ปุนพฺพสุ;
ยาวาหํ พุทฺธเสฏฺฐสฺส, ธมฺมํ โสสฺสามิ สตฺถุโนฯ
‘‘นิพฺพานํ ภควา อาห, สพฺพคนฺถปฺปโมจนํ;
อติเวลา จ เม โหติ, อสฺมิํ ธมฺเม ปิยายนาฯ
‘‘ปิโย โลเก สโก ปุตฺโต, ปิโย โลเก สโก ปติ;
ตโต ปิยตรา มยฺหํ, อสฺส ธมฺมสฺส มคฺคนาฯ
‘‘น หิ ปุตฺโต ปติ วาปิ, ปิโย ทุกฺขา ปโมจเย;
ยถา สทฺธมฺมสฺสวนํ, ทุกฺขา โมเจติ ปาณินํฯ
‘‘โลเก ทุกฺขปเรตสฺมิํ, ชรามรณสํยุเต;
ชรามรณโมกฺขาย, ยํ ธมฺมํ อภิสมฺพุธํ;
ตํ ธมฺมํ โสตุมิจฺฉามิ, ตุณฺหี โหหิ ปุนพฺพสู’’ติฯ
‘‘อมฺมา น พฺยาหริสฺสามิ, ตุณฺหีภูตายมุตฺตรา;
ธมฺมเมว นิสาเมหิ, สทฺธมฺมสฺสวนํ สุขํ;
สทฺธมฺมสฺส อนญฺญาย, อมฺมา ทุกฺขํ จรามเสฯ
‘‘เอส เทวมนุสฺสานํ, สมฺมูฬฺหานํ ปภงฺกโร;
พุทฺโธ อนฺติมสารีโร, ธมฺมํ เทเสติ จกฺขุมา’’ติฯ
‘‘สาธุ โข ปณฺฑิโต นาม, ปุตฺโต ชาโต อุเรสโย;
ปุตฺโต เม พุทฺธเสฏฺฐสฺส, ธมฺมํ สุทฺธํ ปิยายติฯ
‘‘ปุนพฺพสุ สุขี โหหิ, อชฺชาหมฺหิ สมุคฺคตา;
ทิฏฺฐานิ อริยสจฺจานิ, อุตฺตราปิ สุณาตุ เม’’ติฯ