10. ยกฺขสํยุตฺตํ

1. อินฺทกสุตฺตํ

[235] เอวํ เม สุตํ – เอกํ สมยํ ภควา ราชคเห วิหรติ อินฺทกูเฏ ปพฺพเต, อินฺทกสฺส ยกฺขสฺส ภวเนฯ อถ โข อินฺทโก ยกฺโข เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ คาถาย อชฺฌภาสิ –

‘‘รูปํ น ชีวนฺติ วทนฺติ พุทฺธา, กถํ นฺวยํ วินฺทติมํ สรีรํ;

กุตสฺส อฏฺฐียกปิณฺฑเมติ, กถํ นฺวยํ สชฺชติ คพฺภรสฺมิ’’นฺติฯ

‘‘ปฐมํ กลลํ โหติ, กลลา โหติ อพฺพุทํ;

อพฺพุทา ชายเต เปสิ, เปสิ นิพฺพตฺตตี ฆโน;

ฆนา ปสาขา ชายนฺติ, เกสา โลมา นขาปิ จฯ

‘‘ยญฺจสฺส ภุญฺชตี มาตา, อนฺนํ ปานญฺจ โภชนํ;

เตน โส ตตฺถ ยาเปติ, มาตุกุจฺฉิคโต นโร’’ติฯ

2. สกฺกนามสุตฺตํ

[236] เอกํ สมยํ ภควา ราชคเห วิหรติ คิชฺฌกูเฏ ปพฺพเตฯ อถ โข สกฺกนามโก ยกฺโข เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ คาถาย อชฺฌภาสิ –

‘‘สพฺพคนฺถปฺปหีนสฺส , วิปฺปมุตฺตสฺส เต สโต;

สมณสฺส น ตํ สาธุ, ยทญฺญมนุสาสสี’’ติ [ยทญฺญมนุสาสตีติ (สี. สฺยา. กํ. ปี.)]ฯ

‘‘เยน เกนจิ วณฺเณน, สํวาโส สกฺก ชายติ;

น ตํ อรหติ สปฺปญฺโญ, มนสา อนุกมฺปิตุํฯ

‘‘มนสา เจ ปสนฺเนน, ยทญฺญมนุสาสติ;

น เตน โหติ สํยุตฺโต, ยานุกมฺปา [สานุกมฺปา (สี. ปี.)] อนุทฺทยา’’ติฯ