เมนู

‘‘สงฺฆสฺส อญฺชลิํ กตฺวา, อิเธกจฺเจ วทามหํ;

อปวิทฺธา [อปวิฏฺฐา (สฺยา. กํ.)] อนาถา เต, ยถา เปตา ตเถว เตฯ

‘‘เย โข ปมตฺตา วิหรนฺติ, เต เม สนฺธาย ภาสิตํ;

เย อปฺปมตฺตา วิหรนฺติ, นโม เตสํ กโรมห’’นฺติฯ

อถ โข เต ภิกฺขู ตาย เทวตาย สํเวชิตา สํเวคมาปาทุนฺติฯ

14. คนฺธตฺเถนสุตฺตํ

[234] เอกํ สมยํ อญฺญตโร ภิกฺขุ โกสเลสุ วิหรติ อญฺญตรสฺมิํ วนสณฺเฑฯ เตน โข ปน สมเยน โส ภิกฺขุ ปจฺฉาภตฺตํ ปิณฺฑปาตปฏิกฺกนฺโต โปกฺขรณิํ โอคาเหตฺวา ปทุมํ อุปสิงฺฆติฯ อถ โข ยา ตสฺมิํ วนสณฺเฑ อธิวตฺถา เทวตา ตสฺส ภิกฺขุโน อนุกมฺปิกา อตฺถกามา ตํ ภิกฺขุํ สํเวเชตุกามา เยน โส ภิกฺขุ เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ตํ ภิกฺขุํ คาถาย อชฺฌภาสิ –

‘‘ยเมตํ วาริชํ ปุปฺผํ, อทินฺนํ อุปสิงฺฆสิ;

เอกงฺคเมตํ เถยฺยานํ, คนฺธตฺเถโนสิ มาริสา’’ติฯ

‘‘น หรามิ น ภญฺชามิ, อารา สิงฺฆามิ วาริชํ;

อถ เกน นุ วณฺเณน, คนฺธตฺเถโนติ วุจฺจติฯ

‘‘ยฺวายํ ภิสานิ ขนติ, ปุณฺฑรีกานิ ภญฺชติ;

เอวํ อากิณฺณกมฺมนฺโต, กสฺมา เอโส น วุจฺจตี’’ติฯ

‘‘อากิณฺณลุทฺโท ปุริโส, ธาติเจลํว มกฺขิโต;

ตสฺมิํ เม วจนํ นตฺถิ, ตฺวญฺจารหามิ วตฺตเวฯ

‘‘อนงฺคณสฺส โปสสฺส, นิจฺจํ สุจิคเวสิโน;

วาลคฺคมตฺตํ ปาปสฺส, อพฺภามตฺตํว ขายตี’’ติฯ

‘‘อทฺธา มํ ยกฺข ชานาสิ, อโถ เม อนุกมฺปสิ;

ปุนปิ ยกฺข วชฺชาสิ, ยทา ปสฺสสิ เอทิส’’นฺติฯ

‘‘เนว ตํ อุปชีวาม, นปิ เต ภตกามฺหเส;

ตฺวเมว ภิกฺขุ ชาเนยฺย, เยน คจฺเฉยฺย สุคฺคติ’’นฺติฯ

อถ โข โส ภิกฺขุ ตาย เทวตาย สํเวชิโต สํเวคมาปาทีติฯ

วนสํยุตฺตํ สมตฺตํฯ

ตสฺสุทฺทานํ –

วิเวกํ อุปฏฺฐานญฺจ, กสฺสปโคตฺเตน สมฺพหุลา;

อานนฺโท อนุรุทฺโธ จ, นาคทตฺตญฺจ กุลฆรณีฯ

วชฺชิปุตฺโต จ เวสาลี, สชฺฌาเยน อโยนิโส;

มชฺฌนฺหิกาลมฺหิ ปากตินฺทฺริย, ปทุมปุปฺเผน จุทฺทส ภเวติฯ

10. ยกฺขสํยุตฺตํ

1. อินฺทกสุตฺตํ

[235] เอวํ เม สุตํ – เอกํ สมยํ ภควา ราชคเห วิหรติ อินฺทกูเฏ ปพฺพเต, อินฺทกสฺส ยกฺขสฺส ภวเนฯ อถ โข อินฺทโก ยกฺโข เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ คาถาย อชฺฌภาสิ –

‘‘รูปํ น ชีวนฺติ วทนฺติ พุทฺธา, กถํ นฺวยํ วินฺทติมํ สรีรํ;

กุตสฺส อฏฺฐียกปิณฺฑเมติ, กถํ นฺวยํ สชฺชติ คพฺภรสฺมิ’’นฺติฯ

‘‘ปฐมํ กลลํ โหติ, กลลา โหติ อพฺพุทํ;

อพฺพุทา ชายเต เปสิ, เปสิ นิพฺพตฺตตี ฆโน;

ฆนา ปสาขา ชายนฺติ, เกสา โลมา นขาปิ จฯ

‘‘ยญฺจสฺส ภุญฺชตี มาตา, อนฺนํ ปานญฺจ โภชนํ;

เตน โส ตตฺถ ยาเปติ, มาตุกุจฺฉิคโต นโร’’ติฯ

2. สกฺกนามสุตฺตํ

[236] เอกํ สมยํ ภควา ราชคเห วิหรติ คิชฺฌกูเฏ ปพฺพเตฯ อถ โข สกฺกนามโก ยกฺโข เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ คาถาย อชฺฌภาสิ –

‘‘สพฺพคนฺถปฺปหีนสฺส , วิปฺปมุตฺตสฺส เต สโต;

สมณสฺส น ตํ สาธุ, ยทญฺญมนุสาสสี’’ติ [ยทญฺญมนุสาสตีติ (สี. สฺยา. กํ. ปี.)]

‘‘เยน เกนจิ วณฺเณน, สํวาโส สกฺก ชายติ;

น ตํ อรหติ สปฺปญฺโญ, มนสา อนุกมฺปิตุํฯ

‘‘มนสา เจ ปสนฺเนน, ยทญฺญมนุสาสติ;

น เตน โหติ สํยุตฺโต, ยานุกมฺปา [สานุกมฺปา (สี. ปี.)] อนุทฺทยา’’ติฯ