‘‘น ยตฺถ คีตํ นปิ ยตฺถ วาทิตํ,

เอโก อรญฺเญ วนวสฺสิโต มุนิ;

อจฺเฉรรูปํ ปฏิภาติ มํ อิทํ,

ยเทกโก ปีติมโน วเน วเสฯ

‘‘มญฺญามหํ โลกาธิปติสหพฺยตํ,

อากงฺขมาโน ติทิวํ อนุตฺตรํ;

กสฺมา ภวํ วิชนมรญฺญมสฺสิโต,

ตโป อิธ กุพฺพสิ พฺรหฺมปตฺติยา’’ติฯ

‘‘ยา กาจิ กงฺขา อภินนฺทนา วา,

อเนกธาตูสุ ปุถู สทาสิตา;

อญฺญาณมูลปฺปภวา ปชปฺปิตา,

สพฺพา มยา พฺยนฺติกตา สมูลิกาฯ

‘‘สฺวาหํ อกงฺโข อสิโต อนูปโย,

สพฺเพสุ ธมฺเมสุ วิสุทฺธทสฺสโน;

ปปฺปุยฺย สมฺโพธิมนุตฺตรํ สิวํ,

ฌายามหํ พฺรหฺม รโห วิสารโท’’ติฯ

เอวํ วุตฺเต, ภารทฺวาชโคตฺโต พฺราหฺมโณ ภควนฺตํ เอตทโวจ – ‘‘อภิกฺกนฺตํ, โภ โคตม อภิกฺกนฺตํ, โภ โคตม…เป.… อชฺชตคฺเค ปาณุเปตํ สรณํ คต’’นฺติฯ

9. มาตุโปสกสุตฺตํ

[205] สาวตฺถินิทานํฯ อถ โข มาตุโปสโก พฺราหฺมโณ เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควตา สทฺธิํ สมฺโมทิฯ สมฺโมทนียํ กถํ สารณียํ วีติสาเรตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิฯ เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข มาตุโปสโก พฺราหฺมโณ ภควนฺตํ เอตทโวจ – ‘‘อหญฺหิ, โภ โคตม, ธมฺเมน ภิกฺขํ ปริเยสามิ, ธมฺเมน ภิกฺขํ ปริเยสิตฺวา มาตาปิตโร โปเสมิฯ กจฺจาหํ, โภ โคตม, เอวํการี กิจฺจการี โหมี’’ติ? ‘‘ตคฺฆ ตฺวํ, พฺราหฺมณ, เอวํการี กิจฺจการี โหสิฯ โย โข, พฺราหฺมณ, ธมฺเมน ภิกฺขํ ปริเยสติ, ธมฺเมน ภิกฺขํ ปริเยสิตฺวา มาตาปิตโร โปเสติ, พหุํ โส ปุญฺญํ ปสวตี’’ติฯ