‘‘โย โหติ ภิกฺขุ อรหํ กตาวี,

ขีณาสโว อนฺติมเทหธารี;

อหํ วทามีติปิ โส วเทยฺย,

มมํ วทนฺตีติปิ โส วเทยฺย;

โลเก สมญฺญํ กุสโล วิทิตฺวา,

โวหารมตฺเตน โส [ส (?)] โวหเรยฺยา’’ติฯ

‘‘โย โหติ ภิกฺขุ อรหํ กตาวี,

ขีณาสโว อนฺติมเทหธารี;

มานํ นุ โข โส อุปคมฺม ภิกฺขุ,

อหํ วทามีติปิ โส วเทยฺย;

มมํ วทนฺตีติปิ โส วเทยฺยา’’ติฯ

‘‘ปหีนมานสฺส น สนฺติ คนฺถา,

วิธูปิตา มานคนฺถสฺส สพฺเพ;

ส วีติวตฺโต มญฺญตํ [มานนํ (สี.), มญฺญีตํ (?)] สุเมโธ,

อหํ วทามีติปิ โส วเทยฺยฯ

‘‘มมํ วทนฺตีติปิ โส วเทยฺย;

โลเก สมญฺญํ กุสโล วิทิตฺวา;

โวหารมตฺเตน โส โวหเรยฺยา’’ติฯ

6. ปชฺโชตสุตฺตํ

[26]

‘‘กติ โลกสฺมิํ ปชฺโชตา, เยหิ โลโก ปกาสติ [ปภาสติ (ก. สี.)];

ภควนฺตํ [ภวนฺตํ (ก.)] ปุฏฺฐุมาคมฺม, กถํ ชาเนมุ ตํ มย’’นฺติฯ

‘‘จตฺตาโร โลเก ปชฺโชตา, ปญฺจเมตฺถ น วิชฺชติ;

ทิวา ตปติ อาทิจฺโจ, รตฺติมาภาติ จนฺทิมาฯ

‘‘อถ อคฺคิ ทิวารตฺติํ, ตตฺถ ตตฺถ ปกาสติ;

สมฺพุทฺโธ ตปตํ เสฏฺโฐ, เอสา อาภา อนุตฺตรา’’ติฯ