‘‘ทหรา ตฺวํ รูปวตี, อหญฺจ ทหโร สุสุ;

ปญฺจงฺคิเกน ตุริเยน, เอหยฺเยภิรมามเส’’ติ [เอหิ อยฺเย รมามเสติ (สี.)]ฯ

อถ โข วิชยาย ภิกฺขุนิยา เอตทโหสิ – ‘‘โก นุ ขฺวายํ มนุสฺโส วา อมนุสฺโส วา คาถํ ภาสตี’’ติ? อถ โข วิชยาย ภิกฺขุนิยา เอตทโหสิ – ‘‘มาโร โข อยํ ปาปิมา มม ภยํ ฉมฺภิตตฺตํ โลมหํสํ อุปฺปาเทตุกาโม สมาธิมฺหา จาเวตุกาโม คาถํ ภาสตี’’ติฯ อถ โข วิชยา ภิกฺขุนี ‘‘มาโร อยํ ปาปิมา’’ อิติ วิทิตฺวา มารํ ปาปิมนฺตํ คาถาหิ ปจฺจภาสิ –

‘‘รูปา สทฺทา รสา คนฺธา, โผฏฺฐพฺพา จ มโนรมา;

นิยฺยาตยามิ ตุยฺเหว, มาร นาหํ เตนตฺถิกาฯ

‘‘อิมินา ปูติกาเยน, ภินฺทเนน ปภงฺคุนา;

อฏฺฏียามิ หรายามิ, กามตณฺหา สมูหตาฯ

‘‘เย จ รูปูปคา สตฺตา, เย จ อรูปฏฺฐายิโน [อารุปฺปฏฺฐายิโน (สี. ปี.)];

ยา จ สนฺตา สมาปตฺติ, สพฺพตฺถ วิหโต ตโม’’ติฯ

อถ โข มาโร ปาปิมา ‘‘ชานาติ มํ วิชยา ภิกฺขุนี’’ติ ทุกฺขี ทุมฺมโน ตตฺเถวนฺตรธายีติฯ

5. อุปฺปลวณฺณาสุตฺตํ

[166] สาวตฺถินิทานํฯ อถ โข อุปฺปลวณฺณา ภิกฺขุนี ปุพฺพณฺหสมยํ นิวาเสตฺวา…เป.… อญฺญตรสฺมิํ สุปุปฺผิตสาลรุกฺขมูเล อฏฺฐาสิฯ อถ โข มาโร ปาปิมา อุปฺปลวณฺณาย ภิกฺขุนิยา ภยํ ฉมฺภิตตฺตํ โลมหํสํ อุปฺปาเทตุกาโม สมาธิมฺหา จาเวตุกาโม เยน อุปฺปลวณฺณา ภิกฺขุนี เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา อุปฺปลวณฺณํ ภิกฺขุนิํ คาถาย อชฺฌภาสิ –

‘‘สุปุปฺผิตคฺคํ อุปคมฺม ภิกฺขุนิ,

เอกา ตุวํ ติฏฺฐสิ สาลมูเล;

น จตฺถิ เต ทุติยา วณฺณธาตุ,

พาเล น ตฺวํ ภายสิ ธุตฺตกาน’’นฺติฯ