คนฺถารมฺภกถาวณฺณนา

(ก)

เทวาติเทวํ สุคตํ, เทวพฺรฺหฺมินฺทวนฺทิตํ;

ธมฺมญฺจ วฏฺฏุปจฺเฉทํ, นตฺวา วฏฺฏาติตํ คณํฯ

(ข)

วนฺทนามยปุญฺเญน, กมฺเมน รตนตฺตเย;

เฉตฺวา อุปทฺทเว สพฺเพ, อารภิสฺสํ สมาหิโตฯ

(ค)

เถเรน พุทฺธทตฺเตน, รจิตสฺส สมาสโต;

สํวณฺณนมสํกิณฺณํ, อุตฺตรสฺส ยถาพลํฯ

[1] อถายมาจริโย อตฺตโน วิรจิเต วินเย ตสฺสุปนิสฺสเย วินยปิฏเก จ ภิกฺขูนํ นานปฺปการโกสลฺลชนนตฺถํ ปริวารฏฺฐกถายญฺจ อาคตวินิจฺฉยํ สงฺคเหตฺวา อุตฺตรปกรณํ วณฺณยิตุกาโม ปฐมํ ตาว อนฺตรายนิวารเณน ยถาธิปฺเปตสาธนตฺถํ รตนตฺตยํ วนฺทนฺโต อาห ‘‘สพฺพสตฺตุตฺตม’’นฺติอาทิฯ

ปกรณารมฺเภ รตนตฺตยวนฺทนาปโยชนํ ตตฺถ ตตฺถาจริเยหิ พหุธา ปปญฺจิตํ, อมฺเหหิ จ วินยวินิจฺฉยวณฺณนายํ สมาสโต ทสฺสิตนฺติ น ตํ อิธ วณฺณยิสฺสามฯ