จตุตฺถปาราชิกกถา ภวํ อธิฏฺฐาย จ วตฺตมานํ; อญฺญาปเทสญฺจ วินาธิมานํ; ฌานาทิเภทํ สมุทาจเรยฺยฯ กาเยน วาจายปิ วา ตทตฺเถ; ญาเตว วิญฺญตฺติปเถ อภพฺโพ; ยเถว ตาโล ปน มตฺถกสฺมิํ; ฉินฺโน อภพฺโพ ปุน รุฬฺหิภาเวฯ อสนฺตเมวตฺตนิ โย ปรสฺส; ทีเปติ ฌานาทิมนนฺตรํ โส; ชานาติ เจ โหติ จุโต หิ โน เจ; ชานาติ ถุลฺลจฺจยมสฺส โหติฯ โส ฌานลาภี’’ติ จ ทีปิเต เจ; ชานาติ ถุลฺลจฺจยมสฺส โน เจ; ชานาติ ตํ ทุกฺกฏเมว โหติฯ อสนฺตเมวตฺตนิ ธมฺมเมตํ; อตฺถีติ กตฺวา วทโตธิมานา; วุตฺโต อนาปตฺตินโย ปเนวํ; อวตฺตุกามสฺส ตถาทิกสฺสฯ ปาปิจฺฉตา ตสฺส อสนฺตภาโว; อาโรจนญฺเจว มนุสฺสกสฺส; นญฺญาปเทเสน ตเทว ญาณํ; ปญฺเจตฺถ องฺคานิ วทนฺติ ธีราฯ ปฐเม ทุติเย จนฺเต, ปริยาโย น วิชฺชติ; ทุติเย ตติเยเยว, อาณตฺติ น ปเนตเรฯ |