‘อํสกูเฏ ลคฺเคตฺวาติ (จูฬว. อฏฺฐ. 254) วจนโต อคฺคหตฺเถ ลคฺเคตฺวา องฺเก ฐเปตุํ น วฏฺฏตี’ติ เกจิ วทนฺติ, น สุนฺทรํฯ น เกวลํ ยสฺส ปตฺโตติอาทิ ยทิ หตฺเถน คหิตปตฺเต เภทสญฺญา, ปเคว อญฺเญน สรีราวยเวนาติ กตฺวา วุตฺตํฯ ปาฬิยํ ปน ปจุรโวหารวเสน วุตฺตํฯ ฆฏิกปาลมยํ ฆฏิกฏาหํฯ ฉวสีสสฺส ปตฺตนฺติ ‘สิลาปุตฺตกสฺส สรีรํ, ขีรสฺส ธารา’ติอาทิโวหารวเสน วุตฺตํ, มญฺเจ นิสีทิตุํ อาคโตติ อตฺโถฯ ปิสาจิลฺลิกาติ ปิสาจทารกาติปิ วทนฺติฯ ทินฺนกเมว ปฏิคฺคหิตเมวฯ จพฺเพตฺวาติ ขาทิตฺวาฯ อฏฺฐีนิ จ กณฺฏกานิ จ อฏฺฐิกณฺฏกานิฯ เอเตสุ สพฺเพสุ ปณฺณตฺติํ ชานาตุ วา, มา วา, อาปตฺติเยวาติ ลิขิต’’นฺติ วุตฺตํฯ

สพฺพปํสุกูลาทิกถา

[29] สพฺพปํสุกูลาทิกถายํ ปํสุ วิย กุจฺฉิตภาเวน อุลติ ปวตฺตตีติ ปํสุกูลํ, สพฺพํ ตํ เอตสฺสาติ สพฺพปํสุกูลิโก, ปตฺตจีวราทิกํ สพฺพํ สมณปริกฺขารํ ปํสุกูลํเยว กตฺวา ธารณสีโลติ อตฺโถฯ สมณปริกฺขาเรสุ กตมํ ปํสุกูลํ กตฺวา ธาเรตุํ วฏฺฏตีติ ปุจฺฉํ สนฺธายาห ‘‘เอตฺถ ปน จีวรญฺจ มญฺจปีฐญฺจ ปํสุกูลํ วฏฺฏตี’’ติฯ ตตฺถ จ จีวรํ วินยวเสน จ ธุตงฺคสมาทานวเสน จ วฏฺฏติ, มญฺจปีฐํ วินยวเสเนวฯ กตมํ ปํสุกูลํ น วฏฺฏตีติ อาห ‘‘อชฺโฌหรณียํ ปน ทินฺนเมว คเหตพฺพ’’นฺติ, น อทินฺนํ, ตสฺมา ปํสุกูลํ น วฏฺฏตีติ อธิปฺปาโยฯ เอตฺถ จ ‘‘อชฺโฌหรณีย’’นฺติ วจเนน ปิณฺฑปาตคิลานปจฺจยเภสชฺชปอกฺขารวเสน อุโภปิ ปจฺจเย ทสฺเสติฯ