10. ภิกฺขุนิกฺขนฺธโก

มหาปชาปติโคตมีวตฺถุกถาวณฺณนา

[403] ภิกฺขุนิกฺขนฺธเก ‘‘มาตุคามสฺส ปพฺพชิตตฺตา’’ติ อิทํ ปญฺจวสฺสสตโต อุทฺธํ สทฺธมฺมสฺส อปฺปวตฺตนการณทสฺสนํฯ สุกฺขวิปสฺสกขีณาสววเสน วสฺสสหสฺสนฺติอาทิ ขนฺธกภาณกานํ มตํ คเหตฺวา วุตฺตํฯ ทีฆนิกายฏฺฐกถายํ ปน ‘‘ปฏิสมฺภิทาปฺปตฺเตหิ วสฺสสหสฺสํ อฏฺฐาสิ, ฉฬภิญฺเญหิ วสฺสสหสฺสํ, เตวิชฺเชหิ วสฺสสหสฺสํ, สุกฺขวิปสฺสเกหิ วสฺสสหสฺสํ, ปาติโมกฺเขหิ วสฺสสหสฺสํ อฏฺฐาสี’’ติ (ที. นิ. อฏฺฐ. 3.161) วุตฺตํฯ องฺคุตฺตร (อ. นิ. อฏฺฐ. 3.8.51) -สํยุตฺตฏฺฐกถาสุปิ (สํ. นิ. อฏฺฐ. 2.2.156) อญฺญถาว วุตฺตํ, ตํ สพฺพํ อญฺญมญฺญวิรุทฺธมฺปิ ตํตํภาณกานํ มเตน ลิขิตสีหฬฏฺฐกถาสุ อาคตนยเมว คเหตฺวา อาจริเยน ลิขิตํ อีทิเส กถาวิโรเธ สาสนปริหานิยา อภาวโต, โสธนุปายาภาวา จฯ ปรมตฺถวิโรโธ เอว หิ สุตฺตาทินเยน โสธนีโย, น กถามคฺควิโรโธติฯ

มหาปชาปติโคตมีวตฺถุกถาวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ

ภิกฺขุนีอุปสมฺปทานุชานนกถาวณฺณนา

[404-8] ปาฬิยํ ยทคฺเคนาติ ยสฺมิํ ทิวเสฯ ตทาติ ตสฺมิํเยว ทิวเสฯ วิมาเนตฺวาติ อวมานํ กตฺวาฯ

[410-1] อาปตฺติคามินิโยติ อาปตฺติํ อาปนฺนาโยฯ กมฺมวิภงฺเคติ ปริวาเร กมฺมวิภงฺเค (ปริ. 482 อาทโย)ฯ

[413-5] ปาฬิยํ ทฺเว ติสฺโส ภิกฺขุนิโยติ ทฺวีหิ ตีหิ ภิกฺขุนีหิฯ น อาโรเจนฺตีติ ปาติโมกฺขุทฺเทสกสฺส น อาโรเจนฺติฯ

[416] ทุสฺสเวณิยาติ อเนกทุสฺสปฏฺเฏ เอกโต กตฺวา กตเวณิยาฯ