4. จตุตฺถวคฺโค
1. คิหิสฺส อรหาติกถาวณฺณนา
[387] อิทานิ คิหิสฺส อรหาติ กถา นาม โหติฯ ตตฺถ เยสํ ยสกุลปุตฺตาทีนํ คิหิพฺยญฺชเน ฐิตานํ อรหตฺตปฺปตฺติํ ทิสฺวา ‘‘คิหิ อสฺส อรหา’’ติ ลทฺธิ, เสยฺยถาปิ เอตรหิ อุตฺตราปถกานํ; เต สนฺธาย ปุจฺฉา สกวาทิสฺสฯ ตตฺถ คิหิสฺสาติ โย คิหิสํโยชนสมฺปยุตฺตตาย คิหิ, โส อรหํ อสฺสาติ อตฺโถฯ ปรวาที ปน อธิปฺปายํ อสลฺลกฺเขตฺวา คิหิพฺยญฺชนมตฺตเมว ปสฺสนฺโต ปฏิชานาติฯ อิทานิสฺส ‘‘คิหิ นาม คิหิสํโยชเนน โหติ, น พฺยญฺชนมตฺเตนฯ ยถาห ภควา –
‘อลงฺกโต เจปิ สมํ จเรยฺย,
สนฺโต ทนฺโต นิยโต พฺรหฺมจารี;
สพฺเพสุ ภูเตสุ นิธาย ทณฺฑํ,
โส พฺราหฺมโณ โส สมโณ ส ภิกฺขู’’’ติฯ (ธ. ป. 142);
อิมํ นยํ ทสฺเสตุํ อตฺถิ อรหโตติอาทิ อารทฺธํฯ ตํ สพฺพํ อุตฺตานตฺถเมวาติฯ
คิหิสฺส อรหาติกถาวณฺณนาฯ